Vervolg 22 ( Lees Maar )

Bij de dokter.


Toen ik de wachtkamer binnen stapte en me melde kreeg ik te horen dat ik nog eventjes mocht gaan zitten. Ik werd geroepen als de dokter tijd voor me had. Ik ging zitten op een blauwe houten stoel en pakte de krant van vandaag die ik binnen een paar minuten uit had omdat er niet veel soeps instond. Ik legde de krant dus weer terug en keek de wachtkamer eens rond. Er zat een oude vrouw van in de 80 die iets met haar heup bleek te hebben. Een moeder met een klein kind die zijn knie kapot had gevallen en een meisje van rond mijn leeftijd die haar hechtingen er uit moest laten halen. De deur van de wachtkamer ging open en er verscheen een vriendelijk hoofd in de deur opening. Een vrouw van in de 30 met bruin krullend haar riep de oude vrouw naar binnen. Daarna het meisje met de hechtingen en toen de vrouw met het kleine kind. Een half uur later was ik aan de beurt. De zuster riep me binnen. We liepen door een kleine ruimte dat bijna totaal wit geverfd was. Aan het einde van de hal was een deur. Ze opende de deur voor me en liet me binnen. Ze zei dat ik daar maar eventjes moest plaats nemen dan kwam de dokter zo bij me. Ik ging zitten op een stoel dat voor een bureau stond en op het bureau stond een gloednieuwe computer. Ik keek de kamer eens rond en zag dat er nog een deur was dat leidde naar de onderzoekskamer. Ook hingen er overal schilderijen en stonden er overal exotische planten. De deur ging open en een jongeman stapte binnen. Hij had bruin blond haar, lichtbruine ogen en droeg een witte doktersjas tot op de grond. Hij kwam naar me toe en stelde zich voor als Dennis, hij zag meteen wat er aan de hand was. Hij ging zitten op een stoel die achter het bureau en begon me een aantal vragen te stellen. Ik beantwoordde ze en hij tikte het in op zijn computer. Daarna verzocht hij me om hem te volgen naar de kamer hiernaast waar hij me eventjes wilde onderzoeken. Ik deed mijn jas uit en ontdeed me van mijn bovenste kleding. Daar stond ik voor een leuke dokter, totaal naakt aan de bovenkant. Ik schaamde me en kreeg een rood hoofd. Hij ging achter me staan en legde zijn handen in mijn nek. Meteen spande al mijn spieren zich. Hij had het door en vroeg me of ik me misschien kon ontspannen. Hij begreep wel waarom ik zo reageerde. Voorzichtig begon hij mijn rechterarm te onderzoeken, gelukkig was hij niet gebroken. Ik had geluk gehad volgens hem. Hij pakte het verband en begon mijn arm te verbinden. Toen dat gebeurd was hielp hij me eventjes met aankleden en verzocht hij me weer mee te komen naar de andere kamer. Hij zat al in zijn zetel toen ik de kamer binnen kwam. Hij zat me een beetje vreemd aan te kijken, wat mij nieuwsgierig maakte. Ik vroeg hem wat er was, en hij zei dat ik moest gaan zitten. Toen keek hij me aan en zei “ Ik dacht zo…” “ Ben jij misschien dat meisje waar ze naar opzoek zijn” Ik schrok want ik dacht dat ik hier veilig was. Ik antwoordde “Hoezo naar opzoek ? Wie is er dan op zoek ?”
Twee mannen antwoordde hij. Ik keek hem vragend aan en vroeg. Kunt U me misschien vertellen hoe ze er uit zagen. Hij vertelde me dat de ene bruin haar had en blauwe ogen en nog al breed gebouwd was en dat de andere ook bruin haar had en breed was gebouw alleen deze had bruin groene ogen en geen blauwe. Ik wist meteen wie ze waren en zonder dat ik het wist fluisterde ik de namen hardop “John en Richard” De dokter keek op en zei dat ze zo heette ja. Ik schrok omdat ik niet wist dat hij dat had gehoord. Even bleef het stil en ik zat te bedenken wat ik moest doen. Toen schoot er door mijn hoofd weg wezen. Ik stond resoluut op en liep naar de deur en net toen ik de deur wilde openen werd ik tegen gehouden. Dennis stond achter me en vroeg me wat er was. Ik antwoordde niks maar dat was niet voldoende. Hij zou me niet laten gaan zonder dat hij wist wat er gaande was. Ik had geen zin om het hele verhaal te vertellen en maakte dus een deal met hem dat ik alleen maar vertelde wat ik kwijt wilde. En zo gezegd zo gedaan ik vertelde hem van het ongeluk en van John, dat ik was weggelopen en dat ik Richard tegen was gekomen. De gebeurtenissen in het hotel toen ik Rich weer kwijt raakte. De treinreis, dat ik er uit was gesprongen en van de val van de bergen. En hoe ik hem ontmoette. Ik vertelde meer dan ik wilde, ik vertelde hem alles en toen hij alles wist barste ik in huilen uit. Ik weet niet eens waarom, het voelde gewoon goed. Het was gewoonweg lekker om de tranen even de loop te laten. Dennis had een arm om me geslagen en vertelde me dat één van de mannen zijn nummer had achter gelaten zodat als ik daar kwam hem kon bereiken. Ik maakte me los uit zijn armen en keek hem hoopvol aan. Wie weet zag ik Richard wel weer misschien zag ik die ene waarvan ik was gaan houden weer. Hij stond op en liep naar zijn bureau, daar opende hij een la en haalde een papiertje te voorschijn. Ik pakte het papiertje uit zijn handen, er stond wat opgeschreven. Een mobiel nummer. Ik keek de dokter aan en vroeg van wie dit nummer was, van wie hij het had gekregen ? Hij zei dat hij het niet precies wist maar de gene die het papiertje hem dat papiertje had gegeven nog een ding had gezegd. “Ik ben blij dat ik ben gestopt en niet ben door gereden” Een beetje verward liep ik de praktijk uit nadat ik de dokter had bedankt en gedag had gezegd.

Wordt Vervolgd...

Hey mensen,
weet nog niet of er vandaag nog meer op komt maar morgen in iedergeval wel. Hoop dat jullie het mooi vinden.
Mazzel My