verward en gelukkig

Alweer bijna een jaar geleden,

Ik las net mijn oude bericht terug, zag hoe ik toen was, zo vlak voor mijn nieuwe baan, lijkt allemaal nog zo kort geleden en tegelijkertijd een eeuwigheid terug. Ik woon samen nu en alles gaat goed, ondanks dat we af en toe kunnen doodschieten.. het blijkt er allemaal gewoon bij te horen :s
Mijn werk bevalt me goed, heel goed en de angst die ik had niks te kunnen doen is eigenlijk alles behalve gegrond geweest te zijn; ik doe nu meer aan mijn passies dan een jaar geleden. Mooi denk je, maar toch, nu ik amper tijd voor mezelf heb is het wel moeilijk dingen te verwerken nog. Ik bedoel, we wonen nu ook niet zo groot dat je elkaar echt 100% kunt ontlopen, maar ja, het is het wel waard uiteindelijk..

Op het moment heb ik een kleine dip, maar als ik terug lees hoe ik een jaar geleden was lijkt dat niks meer. Ik lach nu ongeveer iedere dag en ik huil me ook eigenlijk nooit meer in slaap.

Het enige wat ik nog steeds herken is mezelf verwaarlozen... Ik moet heel hard werken dat niet te vergeten en niet zo hard door te gaan dat ik om de haverklap instort door oververmoeidheid. Het heeft me veel moeite gekost dat te doen en het kost nog steeds moeite. ook soms ten nadele van mijn omgeving lol...

Ik hoop hier toch weer vaker te komen, ook al ben ik druk en heb ik iets gevonden waarmee ik mijn dag zonder moeite kan vullen, het is toch soms prettig ff gewoon wat van je af te typen zonder iedereen in mijn omgeving meteen alles zal lezen en reageert...

Nou ja, ik ga eerst maar ns andermans verhalen bijlezen.

tot schrijvens!

lena