Verwerking ziekenhuisopname

Wat een weken hebben wij gehad.
Ik was al 2 weken ziek thuis, ik had me ziek gemeld met hoofdpijn, duizeligheid en misselijkheid. Ik dacht en hoopte op een griepje, eventueel corona ofzo, iets wat in een week of eventueel iets langer, wel over zou gaan.

Maar na een week werden de symptomen eigenlijk vooral erger. Ik kreeg hoofdpijnaanvallen waarbij ik heel diep in en uit moest ademen en mn ogen dicht moest houden, om het weer een beetje normaal te krijgen. Ik kon niet meer in bed slapen, maar maar in 1 houding op de bank en ik kon nog maar een paar stappen achter elkaar lopen tot ik tintelingen in mn benen kreeg en er doorheen zakte. Dit was best wel eng en heb ook weer de huisarts gebeld toen deze extra symptomen erbij kwamen. Zij schrok hier wel van maar zei "als je het niet vertrouwd, moet je zeker langskomen." Maar zij had pas weer plek over 5 dagen.

Ik belde haar op een donderdag. Op maandag daarna had ik een afspraak bij de fysio want ik dacht dat dat misschien nog zou kunnen werken... Hij zag dat het eigenlijk niks met mn spieren te maken had, maar vond het wel raar allemaal en zag wel dat er iets niet goed was en vond het goed dat ik de dag daarna naar de huisarts zou gaan. Maandag middag ging ik naar een osteopaat, op aanraden van mn huisarts.
Hij keek ook eerst naar mn schouders en spieren waar het pijn deed, maar daar zag hij ook niks. Wel zag hij dat mn buik helemaal dik en hard was. Dit vond hij heel gek, ik heb al die tijd gedacht dat dat door de stress was. Maar hij ging wat duwen en voelen bij mn buik om het te onderzoeken en sinds toen weet ik niks meer...

Ik schijn vanaf toen heel verwarde antwoorden te hebben gegeven en ook later te zijn flauwgevallen. Er is overleg geweest of ik nog naar de huisarts gebracht zou worden maar uiteindelijk is er een ambulance gebeld en ben ik naar de eerste hulp gebracht. Daar hebben ze allerlei scans gemaakt van mn hoofd en mn buik en ze probeerden contact met mij te krijgen, maar ik schijn op elke vraag "1994" te hebben gezegd en ik herkende mn eigen vriend niet eens meer. Op de scans van mn hoofd zag alles er op zich goed uit, maar in mn buik niet.
De afvoer van mn drain die ik al mn hele leven heb, was afgebroken waardoor het vocht dat moet worden afgevoerd niet meer op de goede plek terechtkwam en op andere plekken in mn buik kwam, waardoor andere functies uitvielen en er teveel druk op mn hoofd kwam.
Toen dit na 5 uur op de spoedeisende hulp duidelijk was dat dit de oorzaak was, kreeg ik een kamer in het ziekenhuis en kreeg ik te horen dat ik de dag daarna geopereerd zou worden. Het was toen nog onduidelijk of alleen de afvoer vernieuwd zou worden of dat alles vernieuwd zou worden.

Vanaf 12u snachts moest ik nuchter zijn voor de operatie en rond 11 uur smorgens was de ambulance er om me naar een ziekenhuis een halfuur verderop te brengen, omdat ze daar wel een neurochirurgie afdeling hebben en waar ik eerst lag niet. Gelukkig was mn vriend er al vroeg en kon hij ook meteen achter de ambulance aanrijden en was hij er daar ook gelijk. Niet heel veel later waren mn ouders ook gekomen. En rond 15u hoorde ik dat ik mee kon naar de O.K. ik werd toen heel zenuwachtig, maargoed het was de enige manier om me weer goed te voelen.
Gelukkig was de operatie goed gegaan en ben ik nu nog aan het bijkomen en weer op kracht komen na de operatie.
Nu gaat het op zich allemaal wel weer de goede kant op, het enige is nog dat de wond in mn hoofd nog niet dicht is, wat al wel de bedoeling zou moeten zijn. Maargoed het komt vast goed uiteindelijk.

Ik vind vooral alles wat op de maandag gebeurd is heel heftig. Dat ik zo verward was en ook gewoon hele delen uit mn geheugen mis.
Mijn vriend is heel bang geweest dat ik verlamd zou raken, functies blijvend niet meer zouden werken of wat dan ook, ik vind dat echt heel heftig dat hij dat mee heeft moeten maken. Ondertussen heeft hij ook nog alle communicatie met mn ouders en de artsen gedaan. Ik ben zo trots op hem hoe goed hij dit allemaal gedaan heeft en dit heeft me wel laten zien dat ik in ieder geval altijd op hem kan rekenen🥰♥️