Verzwakt?
ben ik verzwakt?
omdat ik mijn ware ik niet laat zien?
huilen doe ik niet, dat krop ik op en zolang er geen traan valt is er niks aan de hand.
snijden.
dat doe ik in plaats van huilen.
snijden.. word ik opzich ook niet gelukkig van maar van huilen word ik al helemaal niet gelukkig van.
dan laat ik zien dat ik zwak ben.
dat ik huil, emotioneel ben.
wil ik niet en ik heb dan ook nooit gehuild, tenzij het ging om een snoepje toen ik nog jong was
terug naar het zogenaamde kutverhaal waar ik was.
huilen is voor slappelingen, dat heeft mijn vader me ooit gezegd.
huilen is voor mietjes die niks kunnen en daar om gaan huilen omdat hun dag niet meezit..
huilen.. wat versta ik daaronder?
paar tranen die vallen op je dekbed..?
een rivier van zelfmedelijden omdat je denkbeeld niet gefocused is..?
een simpele traan die zijn weg heeft gebaand door moeilijke gedachten en herinneringen en stiekem heeft kunnen ontsnappen aan mijn greep en die toch op mijn been valt..?
nee.
huilen voor mij is een teken van zwakte, een teken van je emotie's laten zien en dat is iets wat voor mij een erge zaak is.
ik wil niet dat mensen zien dat ik zwak ben.
dat ik huil.
huilen doe ik maar als ik slaap, als ik het niet doorheb want dat is het enige moment dat ik huilen toelaat.
tranen...
die horen IN je lichaam te blijven, het is vocht, en vocht hoort binnen in je lichaam te zitten, laat ik m'n tranen er maar af zweten denk ik dan, van huilen word ik ongelukkiger dan dat ik al ben en als ik zweet voel ik mijn gevoelens niet de vrije loop gaan.
dat is dat denk ik dan.
weg ermee.
met huilen bereik je niks, op je luie kont zitten bereik je niks.
vechten voor wat je wilt, dat is iets wat veel mensen niet kennen.
die hebben mensen die het voor hun doen en voor hun kopen.
die hebben geld genoeg.
ik werk. 14 jaar en ik werk.
ik werk om mijn eigen spullen te kopen, aangezien mijn ouders dat niet meer willen doen.
mijn eigen eten koop ik met mijn eigen geld..
mijn eigen eten MAAk ik met mijn eigen handen.
en het heeft lang geduurd voordat het tot zo een punt kwam, aangezien mijn ouders me eerst in parnassia stopten maar nu is alles hoe het hoort.
ik kom thuis van werk, haal mijn geld van de bank, ga naar de supermarkt, kom thuis, kook mijn eigen eten die ik zelf heb gekocht met mijn eigen geld en mijn eigen handen, eet het op en ga naar mijn kamer.
dat is wat ik in mijn huis doe, eten, slapen en douchen.
voor de rest is dit gewoon een huis.
een huis die ik niet mijn thuis kan noemen
contact heb ik er amper.
het is 'hoi' 'doei' en 'oke'.
niet veel meer.
dan is het logisch dat ik mezelf afsluit van de wereld..
toch?
Eenzaamheid is slopend.
omdat ik mijn ware ik niet laat zien?
huilen doe ik niet, dat krop ik op en zolang er geen traan valt is er niks aan de hand.
snijden.
dat doe ik in plaats van huilen.
snijden.. word ik opzich ook niet gelukkig van maar van huilen word ik al helemaal niet gelukkig van.
dan laat ik zien dat ik zwak ben.
dat ik huil, emotioneel ben.
wil ik niet en ik heb dan ook nooit gehuild, tenzij het ging om een snoepje toen ik nog jong was
terug naar het zogenaamde kutverhaal waar ik was.
huilen is voor slappelingen, dat heeft mijn vader me ooit gezegd.
huilen is voor mietjes die niks kunnen en daar om gaan huilen omdat hun dag niet meezit..
huilen.. wat versta ik daaronder?
paar tranen die vallen op je dekbed..?
een rivier van zelfmedelijden omdat je denkbeeld niet gefocused is..?
een simpele traan die zijn weg heeft gebaand door moeilijke gedachten en herinneringen en stiekem heeft kunnen ontsnappen aan mijn greep en die toch op mijn been valt..?
nee.
huilen voor mij is een teken van zwakte, een teken van je emotie's laten zien en dat is iets wat voor mij een erge zaak is.
ik wil niet dat mensen zien dat ik zwak ben.
dat ik huil.
huilen doe ik maar als ik slaap, als ik het niet doorheb want dat is het enige moment dat ik huilen toelaat.
tranen...
die horen IN je lichaam te blijven, het is vocht, en vocht hoort binnen in je lichaam te zitten, laat ik m'n tranen er maar af zweten denk ik dan, van huilen word ik ongelukkiger dan dat ik al ben en als ik zweet voel ik mijn gevoelens niet de vrije loop gaan.
dat is dat denk ik dan.
weg ermee.
met huilen bereik je niks, op je luie kont zitten bereik je niks.
vechten voor wat je wilt, dat is iets wat veel mensen niet kennen.
die hebben mensen die het voor hun doen en voor hun kopen.
die hebben geld genoeg.
ik werk. 14 jaar en ik werk.
ik werk om mijn eigen spullen te kopen, aangezien mijn ouders dat niet meer willen doen.
mijn eigen eten koop ik met mijn eigen geld..
mijn eigen eten MAAk ik met mijn eigen handen.
en het heeft lang geduurd voordat het tot zo een punt kwam, aangezien mijn ouders me eerst in parnassia stopten maar nu is alles hoe het hoort.
ik kom thuis van werk, haal mijn geld van de bank, ga naar de supermarkt, kom thuis, kook mijn eigen eten die ik zelf heb gekocht met mijn eigen geld en mijn eigen handen, eet het op en ga naar mijn kamer.
dat is wat ik in mijn huis doe, eten, slapen en douchen.
voor de rest is dit gewoon een huis.
een huis die ik niet mijn thuis kan noemen
contact heb ik er amper.
het is 'hoi' 'doei' en 'oke'.
niet veel meer.
dan is het logisch dat ik mezelf afsluit van de wereld..
toch?
Eenzaamheid is slopend.
20 aug 2007
- meld ongepast verhaal
-
champie103
maandag 20 augustus 2007 10:54
Echt, hoe meer ik van je lees, hoe verder mijn mond openvalt. Ik kan me niet voorstellen dat ik zelf moeten werken voor mijn eten en zo weinig contact heb met mijn ouders.
En huilen is volgens mij geen teken van zwakte. Ik denk dat het soms heel erg op kan luchten. Nu hoef je niet elke dat te janken, daar gaat het niet om. Maar je een keer helemaal laten gaan, kan soms lekker zijn.
En ook hier weer, Sterkte
-
x-Lauraa
maandag 20 augustus 2007 11:41
Sluit zich compleet aan bij bovenstaande reactie
-
nachtwaker (opgeheven op 9-8-2009)
maandag 20 augustus 2007 14:28
Toen ik jong was was er weinig tot geen respect voor emoties..
Inderdaad pijn en huilen en al die dingen werd als zwakte bezien...
En ik schaamde me om mezelf te uiten..
En wat krijg je dan..
Dan dat je zelf gaat overvragen...
Je zelf een hoge lat opleggen..
Je zelfrespect gaat weg..
Ik heb nu wel geleerd dat het normaal is om emoties te tonen..
Het is ook normaal dat je niet aan alle eisen kunt voldoen.
Als je dat doorhebt word je weer mens en kun je weer een egzond leven leiden.
Jij moet steeds op je zelf terugvallen lees ik zo uit je verhaal..
En dat maakt je hard!
Je hebt gewoon veel liefde en aandacht nodig en daar heb je ook recht op!!
Als je eenzaam voelt kun je ook bidden hoor.
Jehovah God is er altijd om te luisteren en om je kracht te geven door moeilijke tijden.
Misschein ben je wel boos op HEM dat Hij jouw leven zo laat lopen en niks doet.
Maar ik weet uit ervaring dat Hij je zal leiden en dat je dan wel uiteindelijk een beter leven zal geven.
en achterfa kom je e rook achter waar al die ellende zijn nut voor heeft gediend xxxxxxxxxxxx
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 09 jul 2008 Blijven zitten. ( 1 )
- O 07 jul 2008 leerplicht. ( 2 )
- O 01 jul 2008 leerplicht? ( 3 )
- O 05 jun 2008 beetje heel erg laat...
- O 03 jun 2008 [foto] nieuwe hobby is pijnlijk! ( 7 )
- O 20 mei 2008 En ik voel me zo ( 3 )
- O 08 apr 2008 en ik.. ( 3 )
- O 10 mrt 2008 [foto] van zangtalentenjacht. ( 6 )
- O 10 mrt 2008 <3 [ foto mij en mn liefde ] ( 9 )
- O 01 mrt 2008 Verveling..
- O 27 feb 2008 Yaaaay ( 2 )
- O 14 feb 2008 Happy happy joy joy + edit. ( 2 )
- O 08 feb 2008 zangwedstrijd. ( 4 )
- O 29 jan 2008 <3 ( 12 )
- O 25 jan 2008 I'm sooo happy ^^ ( 3 )