Vandaag was Coni in een geweldige bui.. het begon met een dikke, verse wilgentak die ik in z'n kooi had gehangen. Enthousiast begon hij de bast eraf te knagen en werd daar met de minuut fanatieker in. Vervolgens klauterde hij van het ene speeltje naar het andere, wilde overal in bijten maar had niet het geduld om zich langer dan een paar seconde op één speeltje te concentreren.
Heerlijk om naar te kijken, zo'n uitbundige, blije papegaai. En het blijft ook bij kijken, want meestal blijven we op zo'n moment uit de buurt van zijn snavel. In zijn enthousiasme kan hij namelijk nog wel eens flink in je vinger bijten, en ook al heeft hij daar geen nare bedoeling bij, is het wel iets om bij voorkeur te vermijden!
Coni is van al die inspanningen zo moe geworden, dat hij nu zit de dutten op de deur van zijn kooi.. zachtjes brabbelend, met zijn kop in de veren. De schat.