Ik vond het zo'n mooie titel, maar uiteindelijk paste het niet bij het gedicht dat eruit kwam. Om de titel niet verloren te laten gaan hier maar even geplaatst, logica XD
Afgelopen vrijdag had ik echt het idee dat ik het niet meer zou trekken. Zorgen over geld, tot twee keer toe ontzettende ruzie met vriendjelief en zoveel onbegrip vanuit mijn familie. Nu een week later ziet de situatie er toch alweer heel anders uit. Sinterklaas viel mee, waarmee ik bedoel dat de kadootjes niet zo teleurstellend waren als aanvankelijk gedacht en mijn besluit me volledig terug te trekken uit het gezins leven heeft wonderen gedaan. Ik observeer slechts, geef mijn mening niet meer, probeer niets te veranderen en kijk toe hoe ze hun eigen leven kapot maken, niet leuk, maar wel het beste voor mij en mijn vriend en daar gaat het om. Ook probeer ik mijn ouders slechts een ding tegelijkertijd duidelijk te maken: klop voordat je binnen wilt komen en wacht op antwoord voor je de deur open gooit, ik pas alleen op mijn neefje als het NOODZAAK is, daar valt slechte planning niet onder.
Nog steeds geen bericht van mijn sollicitatie gesprek (god, wat is dit wachten vermoeiend zeg) en heel eerlijk gezegd denk ik niet meer dat er een positief resultaat uit voort gaat komen, toch blijft het wachten vermoeiend. Wel kwam maandag dan eindelijk een e-mailtje met de labels voor ons honden- en kattenvoer binnen, wat betekend dat we eindelijk onze eerste bestelling konden bevestigen.
Gisteren ook bericht gehad van de klantenservice van de fabrikant en vandaag ook meteen het geld over kunnen maken, wat betekend: inderdaad, meer wachten. Maar goed, als de bank in Engeland ons goed gezind is staat het geld maandag bij hun op de bank wat inhoudt dat de zakken ook maandag daar de deur uit gaan. Ik hoop de bijna 180kg dan ook voor het eind van de week binnen te hebben!
En dan gaan we de 19e alweer naar Engeland! Daar wachten allerlei leuke vistaprint spullen op ons en gaan we proberen kerst te vieren. Ik ben benieuwd. Zo dankbaar dat ik vorig jaar kerst in Engeland door heb kunnen brengen en mijn schoonmoeder nog een actieve bijdrage heeft kunnen leveren! Wat is het daarna snel bergafwaarts gegaan, ben dus erg benieuwd hoe iedereen zich hier doorheen gaat slepen.
Ik heb trouwens 'knitting for dummies' als kerstcadeau gevraagd en hoop wat naalden en wol van Nan te kunnen ''stelen''. Aangezien we voorlopig geen gebruik kunnen maken van onze naaimachine denk ik dat dit een goede tweede optie is en misschien dat als ik het mezelf aanleer via een boek ipv via mijn oma dat ik ook nog eens snap wat ik doe en niet alleen maar iemand na doe XD