Vloeien.

Zie een traan, vloeit naar het glas.
Het glas wat ik pakte..
net nog geheel onverwachts..
gebroken in mij hand.

De kleur van mijn leven,
gedrukt op mij netvlies.

Niets voelen van wat er gebeurde.
Geen schrijntje emotie die los barste,
toen het gleed, door mijn ziel.
Misschien door de angst om te voelen
was mijn lichaam in staat van gevoelloosheid.

De angst, verdriet, kan veel in liefde,
het is een geworden met het glas.

Ik doe mij ogen dicht,
langzaam weg glijdend naar het oneindig gevoel.

De verlossing van mijn ziel.
14 jun 2007 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van diabolik
diabolik, man, 49 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende