Vlucht naar Nederland

Ik heb echt zo veel te vertellen, en wil dus ook al weken schrijven, maar het komt er neit van.

Het is allemaal trouwens voor de gemiddelde lezer misschien niet zo interesant wat ik te vertellen heb, ik schrijf dit soort verhaaltjes echt als mijn eigen dagboek- wat ik later terug kan lezen- in plaats van voor de lezertjes. Eigenlijk schrijf ik nooit echt ‘voor de lezertjes’.

Maar goed, ik denk dat ik er vier verhalen van maak:
1. Reis naar Nederland
2. Vakantie in Nederland
3. Afgelopen weekend
4. Ilse ziek

Ik begin maar vast met de eerste en een van de langste:

Reis naar Nederland
Twee weken geleden zijn Ilse en ik op vakantie geweest naar Nederland. Best spannend zo met z’n tweetjes reizen, maar het is gelukt, en de vakantie was echt super leuk.

Daar had ik op de heen reis al niet meer op gehoopt, een leuke vakantie. Op een gegeven moment dacht ik dat we nooit in nederland aan zouden komen. Ik leg uit:
Op Zondag kwamen we om 17.00 op het vliegveld aan, het vliegtuig zou om 9.00 vertrekken, dus dat was netjes op tijd. Na het inchecken dronk John nog een kopje koffie met ons, en toen gingen Ilse en ik door de douane. Alles ging goed en vrolijk liepen we rondjes door de wacht ruimte (met enkele winkels en café’s- niet echt schiphol calibre) Ilse ilde niet veel zitten, dus we hadden om 18.30 alles al tien keer gezien en ik kon niet wachten om te horen dat we het vliegtuig in konden. Er stond ’Boarding 10 minutes’ om 19.00 stond er nog steeds ‘Boarding 10 minutes’ en werd er omgeroepen: ‘all passengers for flight KL1423 there is a technical problem with the plane, further information will be provided at 20.30.’

Ilse eindelijk even zittend bij het ‘foute vliegtuig’


Ik had deze vaker gehoord, en verwachtte het ergste al: niet vliegen vanavond,- dat hebben john en ik al eerder mee gemaakt, maar met twee volwassenen is dat wel gezellig, in je eentje met een kind daarentegen…. maar goed, rustig afwachten.
Om 21.00 werd ons verteld: ‘kom je 15pond vouchers voor eten in het vliegveld bij de balie halen.’ Ik stond bijna vooraan de rij maar terwijl ik Ilse probeerde in toom te houden (ik wil niet stil staan in een rij ik wil rennen- krijs krijs) krop de ene na de andere voor. 1 durfde zelfs nog te zeggen- terwijl hij zijn voucher ontving ‘gosh I should have let you first really shouln’t I’ Ik kon wel ontploffen van de woede- Ilse zou ophouden met krijsen zodra we de rij uit kwamen, maar als ik op medewerking van mijn mede passangiers moest wachten had ik er nog een jaar gestaan. Ik kwam eindelijk aan de beurt, en zei: ‘goed ik heb dit vaker mee gemaakt, ik neem aan dat het vliegtuig vanavond niet meer gaat, kan ik AUB mijn dochter mee naar huis nemen, ze is moe, het is al een uur na haar bed tijd en ze is het hier zat’ ‘Nee, als het vliegtuig vanavond wel gaat dan bent u uw plaats kwijt en kunnen we u niet een nieuwe vlucht aanbieden, u mot echt blijven wachten’ was het antwoord.

Dat was denk ik het vervelenste moment van de reis, weten dat je eigenlijk toch niet gaat vliegen, een krijsend kind aan je zij, irritatie vanwege medepasengiers en een onbehulpzaam antwoord op een redelijke vraag.

In ieder geval had ik vouchers voor eten en drinken, Ik bestelde een pasta voor Ilse en mij samen, en kocht met de rest heel veel drinken voor ons beide en zakjes fruit.

Even bijkomen was dat, Ilse eindelijk niet meer rennend door de hal, maar zittend in een kinderstoel terwijl we beide eindelijk wat avond eten aten. (omdat er daarvoor niks werd omgeroepen over een vertrek tijd ga je ook niks bestellen)

Na het eten was het weer rennen geblazen, mede passengiers kende ons ondertussen, want we waren al vele malen langs gerent, n ik begon de ene reactie naar de andere te krijgen : ‘je word vast sneller moe dan haar’ ‘hahaha, ja ben ik al’ of ‘ach wat zielig/ vermoeiend toch voor d‘r’ door bezorgde vrouwen (mannen denken daar geloof ik niet zo snel aan dat het vermoeiend is achter een kind aan te rennen voor 4 uur)

Ik had eerder op de avond al een ‘vriendschap’ gesloten met een Nederlandse vrouw die met haar moeder en haar dochter reisde, haar dochter Freya was 4 en vond Ilse erg leuk. Later op de avond werd ik bevriend met een stel (Engels en Canadees woonend in Amsterdam) met hun dochter die die dag twee was geworden.

Rond tien uur werden we eindelijk geroepen: ‘ga u baggage halen en meldt u bij de informatie desk beneden’ Ik neem Ilse op de heup en loop naar beneden, til met Ilse nog steeds op de heup mijn zware koffers op een wagentje, zet Ilse bovenop en rijd naar de lange rij wachtende mensen. Ik sta geduldig in de rij wanneer de moeder van de vrouw waarmee ik bevriend was geraakt naar me toe komt: je mag voor krupen- dat heeft mijn dochter geregeld.’ Ik kruip dankbaar voor, waar ik te horen krijg dat Freyas moeder had gezegd: ‘hallo, mag ik voor? mijn dochter van 4 moet naar bed’ toen dat goed was zei ze: ‘er staat ook nog een alleenstaande moeder met een kind van 1.5 in de rij, die gaan we ook even halen!’ echt klasse!!! Opeens vond ik mijn mede passengiers weer top!
De vader van de twee jarige kwam naar me toe en zei: ‘Je hebt dit boek laten liggen.’ Dankbaar nam ik het aan (Ilses lievelings boek nog wel!) en hij vroeg: ‘is dit de rij voor ouders’, ‘nu wel’ zei de moeder van Freya’ en zo geschiedde- ook zij voegde zich bij de “voorkruipers”.
Ilse lag inmiddels met haar hoofd en rugje over de koffers, ze was zo moe. Gelukkig warden we snel geholpen en mochten we dus naar een hotel.

Ik loop naar het hotel- merk dat ik die kant niet er door kan vanwege werkzaamheden- ik loop terug- zie voor je: Imke met vermoeide Ilse op stapel koffers en tassen met een wagentje dat slecht te besturen is, vooral omdat ik het boek in mijn hand heb.
Na een tijdje kom ik bij opengelegen wegdek. ‘schijt denk ik’ terwijl ik ons er door duw. ‘ kan ik helpen’ vraagt iemand- een jonge man. ‘Ja je kunt dit boek wel even vasthouden, aub’ antwoord ik Daarna denk ik gelijk: wat is dat toch typisch Nederlandse stoerdoenerij- ik had hem gewoon moeten vragen het wagentje te duwen. Maar ja, niet dus.

Al snel zijn we op de hotel kamer. Ilse wilt niet in het kinder bedje slapen, en ik knuffel haar in slaap terwijl ik mijn ouders bel: wij zitten inmiddels ook in een hotel met een glas wijn’ zegt mijn vader- ja ook zij hadden een tijd zitten wachten op het vliegveld en zagen er het nut niet van naar huis te gaan voor die mogelijke paar uurtjes, dus hebben zich in een hotel in Amsterdam ingeboekt.

Ilse valt op mijn bed in slaap en nadat ze weer wakker word zodra ik haar probeer te verleggen laat ik haar in mijn bed slapen. Het is 12 uur en Ilse slaapt eindelijk.
Mijn wekker staat op 5.00 want het vliegtuig gaat misschien om 8.00 ‘s ochtends.

Ik verveel me dood, eidelijk rust, maar ik denk aan al mijn viva’s (die mijn moder wekenlijks op stuurt) die ongelezen op mijn nacht kastje thuis leggen in plaats van in mijn koffer op de hotel kamer. Uiteindelijk val ik in slaap, maar echt slapen word het die nacht niet. Ilse ligt zo uitgebreid op dit twee persons bed dat er nauwlijks plaats voor mij is.
http://www.mijnalbum.nl/Foto-YTKYWZS8.jpg" class="resize" alt=""/>

Ik erger me aan het feit dat ik niet kan slapen, maar staar ook verliefd naar mijn mooie dochter. Midden in de nacht (rond 2-3 uur) besluit ik mijn camera te pakken om foto’s te maken van Ilse terwijl ze er zo kwetsbaar en lief uit ziet.



http://www.mijnalbum.nl/Foto-UDCRHSJZ.jpg" class="resize" alt=""/>

Een paar uur later gaat de wekker. Ik bewonder de ‘power douche’ die als een waterval mij weer tot leven blaast zo vroeg op de ochtend, en wanneer ik echt alles gedaan heb dat ik kan doe maak ik rustig Ilse wakker. Ze vind er niks aan om na 5 uur slapen weer wakker te worden, dus hangt lekker aan me. Ik ga gelijk- nog voor mijn ontbijt- naar de check in desk, boek me in voor de vlucht, die toch pas om 9.00 gaat. De ‘moeder van Freya’ zegt nadat ik me heb ingechecked: er gaat er ook 1 om 8.00uur waarom boek je jezelf niet over tot die vlucht.’ Ik ga naar de informatie balie en ze regelen het nog voor mij. Met veel moeite want mijn baggage was al weg etc. Maar omdat ik een kind bij me heb willen ze me graag helpen.

Ik loop met Ilse terug naar het hotel voor het ontbijt en praat met medepassengiers (iedereen kent elkaar inmiddels) over de kans om om 8.00 al te vertrekken. Een paar passengiers verbasen zich over de manier waarop ik hiermee omgaan: ‘jij hebt dit vaker gedaan of niet?’ hoezo? ‘Nou, eerst inchecken en dan pas ontbijten, vluchten eventjes om boeken’ ik lach ‘Ja ik heb vaker een nacht in een hotel moeten overnachten, maar nog nooit met een dochter van 18 maanden!’

Uiteindelijk gaat het vliegtuig om 8.00, net voor we er in gaan hoor ik : will all pessengers on flight KL1423 please report to the information desk’ daar hoor ik gelukkig niet meer bij denk ik, terwijl ik het vliegtuig in stap, me afvragend of ze weer opgehouden worden.
Tijdens de vlucht denk ik nog even: wat als dit vliegtuig neerstort, dan denken al mijn naastenliefden dat ik daar toch niet in zit, want mijn vlucht is KL1423…dan weet niemand dat we eigenlijk al dood zijn terwijl ze zih verruken over het feit dat ik in ieder geval een vlucht later had’
Gelukkig had ik me daa geen zorgen over moeten maken. We komen op tijd aan, mijn ouders staan op het juiste vliegtuig te wachten, mijn koffers zijn ook mee gekomen en alles gaat goed en soepel.

Tijdens onze toch naar de auto kijken we naar de estimated arrival time voor vlucht KL1423, de vlucht waar ik me op had geboekt, maar die ik nog net had kunnen verranderen



‘Ben ik even blij dat ik me had omgeboekt’ dacht ik terwijl ik om 10 uur ‘s ochtends- 14 uur na verwachtte aankomst tijd- bij mijn ouders de auto in stap....

word vervolgt met mijn verhaal over mijn vakantie!