Volwassen worden

Ten eerste: sorry dat ik zo weinig schrijf, ik heb het ook zo druk.
Vandaag werd ik daar weer op geattendeerd toen we het over 'tijd maken voor Facebook' hadden op het werk.
Ik: Oh, ik houd mijn hyves 1 keer in de zoveel tijd bij'.
'Nou daar heb ik geen tijd voor hoor' werd er beantwoord.
'Ja maar die maak ik gewoon, 1 keer in de zoveel tijd, ik leg Ilse tussen 8 en 9 op bed, doen dan dingen in het huishouden, doe wat dingen op de computer, spendeer een half uurtje met mijn manlief en rond 12 uur ga ik naar bed.'
'12.00?!! Maar jij woont toch ver weg, hoe laat sta je dan op voor je werk?!'
'6 uur, zodat ik om 7.30 mijn dochter kan droppen bij het KDV.'
'Nou, ik ga altijd voor 10.30 naar bed, en sta om 7.00 op....'

dat kan ik me niet voor stellen- er is niet genoeg tijd in een dag om van 10.30 tot 7.00 te slapen, of wel dan! En ja, in de ochtend ben ik SUPER moe, Vooral omdat Ilse 90% van de tijd rond 5 uur bij ons in bed kruipt, maar dat trekt in de loop van de dag wel bij...


Maar goed, dat was niet waar ik over wilde schrijven. ten eerste: vandaag heeft Mariska (zie vorige verhaal) eindelijk haar dochtertje in d'r armen kunnen sluiten. Luna is nog geen 2500gram, maar wel HEEEL mooi, vertelde haar trotse mama. Ik ben benieuwd hoe het moederschap haar bevalt...

En dat brengt me weer op mijn volgende onderwerp- volwassen worden. Met nog maar 1 maand voor ik 30 word begin ik me te beseffen dat ik 'volwassen' ben.
Ik dacht altijd dat je als je getrouwd was je toch wel erg volwassen was, inmiddels ben ik 4 jaar getrouwd, maar voel ik me nog jong.
Een eigen huis was ook wel erg volwassen- met mijn 21e kochten wij ons eerste huis, en toen was ik echt nog niet volwassen!
Misschien wanneer je de verantwoordelijkheid over een kind heb?
Ja, soms voel ik me volwassen, maar soms kan ik net zo kinderachtig reageren op haar streken als zij kan zijn, dus dan voel ik me nog echt niet volwassen (laatst zei Ilse boos dat ze niet van me hield waarop ik kinderachtig weg stampte van 'als je niet van mij houd, dan vind ik jou ook niet lief' ... ook al vind ik haar altijd lief!

Als ik in de spiegel kijk zie ik een volwassen vrouw- dik, 'middelbare leeftijd', een lichtelijk strenge uitdrukking op mijn gezicht en 'volwassen' kleding- zeker NIET aantrekkelijk voor wie dan ook (gelukkig dus dat ik al getrouwd ben!).
Maar dat klopt geloof ik niet met het beeld dat anderen van mij hebben (dat van dat ik dik ben en niet aantrekkelijk zal trouwens echter wel kloppen)
Ik word regelmatig gevraagd of ik oud genoeg ben om drank te kopen. In de afgelopen 2 maanden is dat nog 3 keer gebeurt, gisteren zo ook weer- met mijn 'bijna dertig' mag ik daarover niet klagen, en ik laat graag mijn identiteits bewijs zien- KIJK IK BEN BIJNA DERTIG' roep ik dan enthousiast, met een 'bedankt voor het compliment' erachteraan terwijl ik weg loop.
Daarnaast word mij door collegas verteld: 'Je bent altijd zo vrolijk. Je zegt alles met een glimlach', zo werd ik een keer heel kwaad tijdens een vergadering, waarop een collega riep: 'Wow, she even gets a strop with a smile on her face, thats the best strop I have ever seen!!!' Mijn baas zag me een keer toen ik echt er door heen zat en zei:'zo ken ik jou echt niet, dit moet ik wel serieus nemen!'. Een andere collega zei: Je zegt soms dingen die echt beledigend kunnen zijn, maar dan heb je die glimlach op je gezicht, en dan is het goed'.

Dus wanneer ik in de spiegel kijk en een 'chagge' oude dikke dame zie, dan is dat misschien niet echt het beeld dat klopt bij het beeld dat anderen hebben. Gek genoeg voel ik me ook jong en leuk- tot ik geconfronteerd word met die spiegel of fotos of de weegschaal...zucht...

Anyway, Mijn beste vriendin 'eeuwige vrijgezel, en als er dan getrouwd moet worden zeker geen kinderen' is net moeder geworden... Dat moet toch wel betekenen dat ik echt volwassen ben.
Als ik haar hoor over dat 'mooiste meisje van de wereld' hoor, dan klopt het niet helemaal... niet omdat ze geen goede moeder zou zijn- in tegendeel, maar... ze is opeens zo volwassen!!
Mariska hoort niet een kleine Luna te hebben, ze hoort met mij naar de carnaval of Nijmeegse zomerfeesten te gaan, dronken te worden en tig jongens te versieren...Ze hoort mijn vriendjes af te pakken, nadat zij mij, of ik hen gedumpt heb.. of is dat allemaal wat we deden toen we 16 waren, en zijn we misschien nu toch echt volwassen aan het worden?

Groetjes Imke