Voor alle lieve vrouwen!

De klerenkast werd geopend. Alle mogelijke kleren die door de uitermate-geschikt-voor-kerst-ronde waren gekomen legde ik op een stapel op de stoel. Alleen een beetje balen dat die stapel zeer klein was. Welgeteld één jurkje, maar helaas constateerde ik dat daar een gat van maar liefst 10 centimer doorsnee in zat. Shit. De andere vijftig mogelijke jurkjes waren óf te groot, of te klein, of simpelweg te lelijk. Dus, what now?! Gelukkig ging malief net naar de stad en kon ik nog net op tijd onder de douche springen, mijn haren wassen, kleren aantrekken, mijn tas pakken - en niet vergeten incl. de grote portemonnee met wienig geld, stomme feestmaand.. - en dook ik snel achterin de auto voordaat ze de gladde wegen betrad.

In de stad was werkelijk he-le-maal niets te vinden, op één jurkje na. Geen saaie zwarte cocktailjurkjes, nee ik wilde dit keer eens iets anders. Ik droeg het op feestdagen altijd al. Zwart. Ja lieve vrouwen, wij weten het allemaal; Zwart kleed af, dat is algemeen bekend, maar wat is een feestdag zonder een wat feestelijkere uitstraling van ons eigen lichaam? En ja, in zwarte jurkjes ben zeer bedreven, maar ik wilde mezelf eens in iets anders hijsen. Het volgende probleem; jurkjes zitten over het algemeen wat strak, of nou ja strak, ze hangen meestal niet als een vuilniszak dertig centimeter van je eigen lichaam af. Dus; wat ging het worden? Een wat strakkere met de kans dat ik me dik zal voelen? Of een losse wijde waarin ik me hoe dan ook lelijk en dik in zal voelen. Hmm, de keuze was al snel gemaakt. Ik pakte het jurkje met bruine en zwarte strepen. Het zag er schattig, klassiek en stijlvol uit. 'SALE', dat stond op het extra , groengekleurde kaartje. Yes, it's my day! Juist wat ik nodig had, een fikse korting van 60 procent. God bless me, Halleluja! Ik pakte twee maatjes voor de zekerheid. Gelukkig stond er geen grote wachtrij, slechts twee vrouwen die voor me stonden. Zo te zien deden ze ook aan een snelle powershop, aangezien ze beide een aantal jurkjes in tussen hun arm en middel hadden geklemd. Ze waren allemaal zwart van kleur - wat ongelofelijk verassend..

Deur open, deur dicht. Daar stond ik dan. Alleen ik en mijn waarschijnlijk beetje-strak-zittende jurkje. Ik maakte mijn knoop los van mijn broek en deed hem uit. Toen ik weer overeind kwam zag ik mezelf in de spiegel. Erg knapte iets, iets waarvan ik had kunnen verwachten dat het gevoel zou optreden als ik mezelf zou gaan omkleden in front of the mirror, ook lekker met dat ultra witte lucht dat ze altijd in die hokjes stoppen waar je trouwens ook een ontiegelijk ogende lelijke huid van krijgt. En ja hoor, daar was ie weer. Ik deed mijn best om mezelf af te leiden. Ik stelde mezelf voor hoe de vrouw die voor me stond te wachten eruit zou zijn in mijn jurkje die ik had uitgekozen. Niet gemeen bedoeld, maar het zou haar niet staan aangezien ze knalrode haren had. Ik sprak de gedachtes niet uit, maar ik zei ze wel stiekem in mezelf. Een binnenpretje trad op wat ervoor zorgde dat ik me weer wat meer op mijn gemakt voelde. Shirtje uit. Daar stond ik dan. Ik deed snel het jurkje van de hanger en trok hem aan. Het zat wat strak en besloot om hem één maatje groter te proberen. En ja, daar was het bewijs dat dit echt mijn lucky day was. Hij zat. Hij zat werkelijk als gegoten, en ja; dat uit míjn mond! Ik kon wel springen van geluk, het paste en ik voelde me niet lelijk en moddervet. Yesss, I can!

Eenmaal thuis aangekomen, totaal bevroren van de kou in de auto - bedankt kapotte verwarming - liet ik me eerst op de bank vallen voor de haard om op temperatuur te komen. Echter, ik kon het niet laten om mijn nieuwe aanwinst meteen te passen en ging naar boven. Panty aan, jurkje aan, oorbellen in. Er hoorde nog iets bij, mijn nieuwe killerheels natuurlijk! Ze stonden al pronkend op mijn kastje te wachten op de dag van morgen. Kerst. Onwijs gave, zwarte, megahoge killerheels. Ik trok ze aan en voelde me meteen Paris Hilton (die uiteraard in een twee-onder-één-kap-huis woont). Ik rende de trap af en bekeek mezelf in de spiegel. Ik beoordeelde mijn lichaam, mijn jurkje en mijn onwaarschijnlijke torenhoge hakken. En; ik was gelukkig. Gelukkig met mezelf. Niet dat ik mezelf slank of normaal vond, dat helaas niet. Ik was minder dik in mijn ogen, en dat was een hele grote aanwinst voor me. Ik vond het mooi, het paste perfect bij elkaar. Mijn benen kwamen er goed in uit, voor het eerst. Het was oké zo.

Ik neem aan dat ik namens alle vrouwen van het universum kan spreken; Wij willen een flink aantal extra kerstdagen op de kalender, speciaal voor ons, wij shopverslaafde vrouwen. En jaja, ook lichtelijk voor onze lieve vriendliefjes die zich in een mooi pak kunnen hijsen (lees; die onze aankopen mogen financieren)

Lang leve kerst, cheers!