Voor Sabine *Gedicht*

Dit gedicht is voor een hele goede vriendin van ons,,Die is overleden aan kanker

Voor Sabine.
Van tevoren aanzien komen en toch totaal onverwacht werd je van het leven beroofd.
Toen ik hoorde dat je niet lang meer zou leven voelde ik me verdoofd,
Dit kon toch niet?! JIJ,NU,HIER??
En zeker niet op deze manier!!
Je was al 7 jaar aan het knokken,
Om die kanker cellen te laten dokken,
Je had zoveel power, uitstraling en macht,
‘Die vecht tot ze erbij neervalt’ is wat ik altijd dacht.
En inderdaad, Je hebt er ALLES aan gedaan,
En bent tot het uiterste gegaan.
Elke dag weer met die lach op je gezicht,
Ookal ging het slecht je stond altijd in het licht,
Je reisde heel de wereld rond: Londen, Frankrijk, Egypte, Afrika,
Niks was voor jou te bont,
Leesmoeder zijn, Juf worden en flirten met Gert het kon allemaal,
Jou leven is zo’n prachtig verhaal,
Maar ondanks alle steun, medische zorg, vrienden en vriendinnen,
Kon je dit eindeloze gevecht niet winnen.
Je kon die kankercellen niet verslaan,
Op 10 maart 2003 ben je van ons heen gegaan,
Sindsdien is er zoveel gebeurt dat ik niet meer in toeval geloof en móét meer zijn!
Dat gevoel is eigenlijk best fijn,
Misschien zie ik je ooit nog wel een keer,
Misschien ook niet, Maar lieve Sabine ik vergeet je NOOIT meer!!