Voorbijstrevende realiteit
Ik zie al een tijdje niet de realiteit meer in de ogen, alles lijkt zo ver weg van de realiteit. Dingen die normaal waren, lijken nu vervreemd van mij. Dingen die ik vroeger voor gewoon zag. Zie ik nu als vreemd. Vreemden zien me niet meer huilen. Waar voorheen ik in zalen huilde. Huil ik nu in me kamer. In een hoekje alleen.
Soms dan denk ik waar is de realiteit gebleven, het lijkt een film zonder einde. Een eindloos verhaal. Mischien eindigt het wel nooit. Sommige beweren dat er na de dood een nieuw leven is. Misshcien gaat mijn verhaal zo verder. Zonder grens. Me eigen weg vervolgen. Ooit de liefde van me leven vinden.
Een kind krijgen lijkt me pas realiteit. Het eerste lachje op het gezicht van een kind. Uit de opening glijden alsof het een glijbaan betreed. De eerste huil bui. De eerste keer zijn oogjes open en je recht aankijkend. Wie wil het nou niet. De eerste straal van realiteit in de ogen zien.
Ik wil back to the future. De realiteit weer in me ogen zien. Maar me verleden is weggestippeld. Als een afgesloten boekje. Het komt niet terug. Ik volg me weg. Dank je vrienden die me helpen. 1 in het speciaal. ga geen namen noemen, degene weet het zelf wel.
Op weg naar de realiteit. Geen grenzen meer. Ik zoek je realiteit. Kom naar me toe. Zwaai me tegemoet. Ik wil bij je zijn.
Hou van de realiteit en alles wat er mee te maken heeft.
Goodbye past.. Hellow new life.. xx
justmyluck, man, 37 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende