voorgevoel

ik was net tv aan het kijken "8simpel rules" het was op comdey central
het gaat over een normaal gezin zonder vader,
en het was waar het kleinste broetje in de problemen kwam,
omdat ie iets deed wat niet mocht (met de autot rijden naar de avond winkel),
alleen het riep bij mij veel heringirngen op,
ik heb dingen gedaan die niet mochten,
en ik was ook bang om het men moeder tevertelen,
ik heb heel veel spijt van dat ik dat toen niet heb gedaan,
dat ik zo ver ben mee gegaan,
en toen het uitkwam brak er eits tussen mij en mijn moeder,
men moeder vertriuwt me nu niet meer,
en ik geef er groot gelijk,
ik heb dingen gedaan die niet mochten ik heb leugens tegen der op gehouwen,
maar ik heb er nu echt al maanden spijt van,
alleen er is niemand die even aan je vraag "he lennart hoe voel jij er eigenlijk over dat je dat en dat hebt gedaan?"
en als dat wel zou gebeuren zou ik als nog zeggen dat er niks was,
waarom?
omdat ik niet zo veel na denk overdag,
maar ja,
mischien is het beter als ik in therapie ga bij lucertis of zo (zie een ander verhaal)
maar ik wou eigenlijk in dit verhaal zeggen,
ik heb het gevoel dt er binnen kort wat gebeuren,
iets dat ik fout ga handelen,
mijn eerste gedachten waren aan men neefje,
die zit bij mij op school
hij is brugklasser,
tijd je geleden had hij ruzie met 3de klassers
eerst wist ik dat niet maar
er werdt gegilt
en mensen renden naar buiten
die tijd had ik zo vvan laat dat maar gaan,
die ruzie's zijn altijd gezeik,
maar ik ging kijken,
gewoon even voor de zekerheid
en toen vondt ik 2 jongens om mijn neefje heen,
ik werdt boos begon sneller te lopen
ik wist dat ik geen geweldt moest gebreuken,
maar ik wist ook dat als 1 van die jongens 1 klap zou uit delen dat ik dan zou flipen
gelukig is dat niet gebeurt.
maar ik heb het gevoel dat men neefje binnen krot weer ruzie krijgt,
en dat er wel geweld wordt gbruikt
en dat ik wel flip
toen die gedachten mij binnen schoot,
zag ik me zelf met een mes voor me neefje vechten want ik moet men neefje berscheremn
maar dat is niet wie ik ben,
ik ben sterk en zo
maar ik ben juist geen voor stander van geweld,
jammer genoeg zien somingen mensen mij wel zo,
en dat is ook dereden dat ik nooit ruzie heb,
1 keer geweld gebruikt,
en nu is iedreen soort van bang voor me,
ze zegen het niet maar ik weet het wel,
maar ik steeds het gevoel dat er wat gaat gebeuren dat ik iets ga doen
waar door het fout gaat,
waar door mijn moeder weer moet huilen
maar ik hoop zo erg dat het niet gebeurt,
maar diep van binnen weet ik dat ik ooit weer een foute stap zal zetten,
en ik zie dingen al aan komen,
ik zie la dat het fout gaat met een vriend,
en ik denk dat ik weer wordt mee getroken,
maar ik hoop dat ik sterk ben op dat moment,
dat ik echt denk en durf tezeggen,
nee ik ga niet die richting op,
ik hoop dat ik dat inzicht dan ook heb,
wow ik heb veel gechreven,
en er is nog veel meer in men gedachten,
zou minsten nog 2 verhalen kunnne schrijven,
over dat ik iemand heel erg mis alleen me er beetje voor schaam (als die gene dit leest weet je dat ik jou bedoel)
en over een meisje dit dit niet leest en die nu op msn tegen me praat en die waarschijnlijk verliefd op me is tetwijl ik niks voor dat meisje voel,
alleen ik kan dat niet zeggen ik dat meisje dat niet vertellen ik wil niet dat ze verdrietig wordt,
en ik weet dat ze ook ieman nodig heeft om op te kunnen bouwen,
alleen ik ben die persoon liever niet,
ik vindt ieman anders veel leuker (die genen die dit leest weet dat ik die genen bedoel)
na ja niemand leest dit waarschijnlijk toch maar ja.
ik heb 1 vraagje als je dit sieus hebt gelzen laat dan een reactie achter gewoon om het even te laten weten plz?
na ja waltruste MD ik ga maar eens slapen