Voorgevoel?
Ik kwam terug van stage en stond op het metro-station, te wachten op de metro, nogal logisch, maar het gaat er vooral om dat ik niks aan t doen was. Ik zat een beetje na te denken over mijn huidige situatie, dat ik graag wil doorstuderen, maar dat ik nog niet weet wat. Ik denk fysiologie, dat trekt me namelijk al vanaf de middelbare school. Maar psychologie trekt me ook wel, voornamelijk door de interessante docenten die het geven.
Één van deze docenten sprong vooral in m'n hoofd, toevallig(waarschijnlijk niet) was dit ook mijn mentor in mijn eerste jaar. Met hem heb ik mijn eerste gesprekken gevoerd. In het begin vond ik het nogal een flapdrol, hij moest mij leren kennen en liet weten hoe goed hij wel niet snel door had hoe ik inelkaar zat. Hij had deels gelijk, maar ik dacht: "Ja, eeh.. Dat wist ik toch al?". Maar na een tijdje kreeg ik wel meer begrip voor hem en vooral voor zijn vak.
Ik zou hem wel weer eens willen zien, een gesprek voeren over hoe nu verder en misschien wel hoe nu nu? Is het normaal dat ik lesgeven neit altijd leuk vind, of moet ik van elk moment genieten? Hij is trouwens al lang niet meer op school geweest, lang niet gezien, werkt hij nog wel bij ons op school? Nou ja, de metro is er, op naar Sloterdijk!
Op Sloterdijk aangekomen wacht ik op de trein(obvious), wie loopt er lang?! "Hoi" "Hoi", hij was in gesprek met zijn vrouw. Erg grappig dat ik hem tegenkwam, jammer dat we niet een klik hadden in het korte oogcontact die we hadden.
Trein in gestapt en naar huis gegaan. Erg bizar.
Één van deze docenten sprong vooral in m'n hoofd, toevallig(waarschijnlijk niet) was dit ook mijn mentor in mijn eerste jaar. Met hem heb ik mijn eerste gesprekken gevoerd. In het begin vond ik het nogal een flapdrol, hij moest mij leren kennen en liet weten hoe goed hij wel niet snel door had hoe ik inelkaar zat. Hij had deels gelijk, maar ik dacht: "Ja, eeh.. Dat wist ik toch al?". Maar na een tijdje kreeg ik wel meer begrip voor hem en vooral voor zijn vak.
Ik zou hem wel weer eens willen zien, een gesprek voeren over hoe nu verder en misschien wel hoe nu nu? Is het normaal dat ik lesgeven neit altijd leuk vind, of moet ik van elk moment genieten? Hij is trouwens al lang niet meer op school geweest, lang niet gezien, werkt hij nog wel bij ons op school? Nou ja, de metro is er, op naar Sloterdijk!
Op Sloterdijk aangekomen wacht ik op de trein(obvious), wie loopt er lang?! "Hoi" "Hoi", hij was in gesprek met zijn vrouw. Erg grappig dat ik hem tegenkwam, jammer dat we niet een klik hadden in het korte oogcontact die we hadden.
Trein in gestapt en naar huis gegaan. Erg bizar.
17 apr 2012
- meld ongepast verhaal
-
Hammie
dinsdag 17 april 2012 21:24
Ja hij is nog op school en ja ik denk dat hij open staat voor een gesprek over hoe nu verder. Een flapdrol is het totdat ook hij zijn deurtjes open zet en er sprake is van oprechte communicatie en interesse. Niet enkel het 'moeten weten hoe de studenten in elkaar zitten'. Mee lopen en proefstuderen is een optie, praten met studenten van de opleidingen. Zoek, ontdek en je zult het weten. Of niet, en zelfs dan zet je al stappen.
Grappig dat je hem tegen kwam, zeer jammer dat hij niet voelde wat er in je koppie speelt (misschien dat ie nog moet doorstuderen?
)
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 25 mrt 2013 Ruimte van mijn hoofd. [gedicht] ( 1 )
- O 25 mrt 2013 Geluk in bad. ( 1 )
- O 21 mrt 2013 Romantiseren.
- O 17 mrt 2013 Kelk met tranen. [gedicht] ( 1 )
- O 03 mrt 2013 Nuttig blauwtje lopen. ( 5 )
- O 16 feb 2013 Vrouwen ( 19 )
- O 02 feb 2013 Emotioneel Wrak ( 1 )
- O 02 feb 2013 Tijd. [Gedicht] ( 1 )
- O 02 feb 2013 Helder.
- O 31 jan 2013 Down
- O 23 jan 2013 Schizofrene Droom ( 1 )
- O 16 jan 2013 Kinderstemmen
- O 16 jan 2013 Stop.
- O 16 jan 2013 Meisjesgeur ( 3 )
- O 14 jan 2013 Buikje ( 10 )