Vooruitkijken zonder me druk te maken
had ik n dik half jaar geleden kunnen bedenken dat mn leven zo ontzettend snel zo ontzettend anders eruit zou gaan zien?
Als je me een jaar geleden gezegd had " over een jaar woon je weer in soest met een ander..." had ik je vol verbazing aangekeken.
Ik zit hier nu en het dringt de laatste paar dagen steeds verder in me door, hoe snel alles anders kan zijn, er is in mijn leven niets meer hetzelfde, echt een verschil van dag en nacht.
eignelijk heb ik n soort doorstart gemaakt, ik ben met allebei mn benen snoeihard op de grond gezet, heb r ff van bij moeten komen en ben weer verdergegaan...
zie t zo, mn wereld was ingestort, maar ik zit nu weer op n andere wereld...
zometeen hoor of zie je van de vorige wereld ook de brokstukken niet meer.
je hyved een beetje met mensen uit die tijd omdat je wel benieuwd bent hoe t met iedereen is maar eignelijk kan t je niet schelen hoe t met k gaat meer. zometeen zijn we op papier uit mekaar en is t huis gekocht, heb je helemaal geen reden meer om elkaar nog te spreken, ik wilde dr vandeweek zelfs uit mn msn gooien, spreek dr toch niet meer, en als ze es online komt zou ik niet weten wat ik dr zou moeten vertellen. maar ik heb t nog ff niet gedaan
(ik weet trouwens allang dat ze gewoon een andere (nieuwe) msn account aangemaakt heeft, en zelfs welke dat is maar ik heb geen behoefte aan haar toevoegen, sterker nog, ze zou me dan denk ik niet eens accepteren, waarschijnlijk heeft ze die aangemaakt omdat ze dan niet meer met mij en "mijn kant" te maken hoeft te hebben, en blokkeren was blijkbaar te makkelijk....)
ik zie t zo, ik heb soms wel moeite met alles, ik denk er laatste tijd wel meer over na, maar meer over hoe snel zoiets weg kan zijn, en hoe snel je zo weinig voor iemand die eerst van je hield nu nog kan voorstellen. alles is gewoon zo vergankelijk. eigenlijk als je eerlijk bent en ervoor openstaat om het toe te durven geven stelt niets op de wereld eigenlijk wat voor... alles kan binnen een seconde niet meer bestaan.
ik heb t echt wel goed nu, een vrouw om me heen die me nu in een half jaar vaker liefde getoond heeft dan k in alle tijd dat ik dr gekend heb (wil niet zeggen dat ze nooit van me gehouden heeft hoor)
een huis dat (al is t gewoon een gehuurde bovenwoning) echt supergezellig is, leuke mensen om me heen, ik kom er wel, niet vandaag of morgen, maar in ieder geval veel sneller dan ik gedacht heb.
In ieder geval duurt t niet lang meer en dan kan ik gewoon vooruitkijken zonder me druk te maken omdat ik soms nog achterom (moet) kijk(en)....
Als je me een jaar geleden gezegd had " over een jaar woon je weer in soest met een ander..." had ik je vol verbazing aangekeken.
Ik zit hier nu en het dringt de laatste paar dagen steeds verder in me door, hoe snel alles anders kan zijn, er is in mijn leven niets meer hetzelfde, echt een verschil van dag en nacht.
eignelijk heb ik n soort doorstart gemaakt, ik ben met allebei mn benen snoeihard op de grond gezet, heb r ff van bij moeten komen en ben weer verdergegaan...
(ik wil iets uitleggen maar weet ff niet hoe, merk je t?)
zie t zo, mn wereld was ingestort, maar ik zit nu weer op n andere wereld...
zometeen hoor of zie je van de vorige wereld ook de brokstukken niet meer.
je hyved een beetje met mensen uit die tijd omdat je wel benieuwd bent hoe t met iedereen is maar eignelijk kan t je niet schelen hoe t met k gaat meer. zometeen zijn we op papier uit mekaar en is t huis gekocht, heb je helemaal geen reden meer om elkaar nog te spreken, ik wilde dr vandeweek zelfs uit mn msn gooien, spreek dr toch niet meer, en als ze es online komt zou ik niet weten wat ik dr zou moeten vertellen. maar ik heb t nog ff niet gedaan
(ik weet trouwens allang dat ze gewoon een andere (nieuwe) msn account aangemaakt heeft, en zelfs welke dat is maar ik heb geen behoefte aan haar toevoegen, sterker nog, ze zou me dan denk ik niet eens accepteren, waarschijnlijk heeft ze die aangemaakt omdat ze dan niet meer met mij en "mijn kant" te maken hoeft te hebben, en blokkeren was blijkbaar te makkelijk....)
ik zie t zo, ik heb soms wel moeite met alles, ik denk er laatste tijd wel meer over na, maar meer over hoe snel zoiets weg kan zijn, en hoe snel je zo weinig voor iemand die eerst van je hield nu nog kan voorstellen. alles is gewoon zo vergankelijk. eigenlijk als je eerlijk bent en ervoor openstaat om het toe te durven geven stelt niets op de wereld eigenlijk wat voor... alles kan binnen een seconde niet meer bestaan.
ik heb t echt wel goed nu, een vrouw om me heen die me nu in een half jaar vaker liefde getoond heeft dan k in alle tijd dat ik dr gekend heb (wil niet zeggen dat ze nooit van me gehouden heeft hoor)
een huis dat (al is t gewoon een gehuurde bovenwoning) echt supergezellig is, leuke mensen om me heen, ik kom er wel, niet vandaag of morgen, maar in ieder geval veel sneller dan ik gedacht heb.
In ieder geval duurt t niet lang meer en dan kan ik gewoon vooruitkijken zonder me druk te maken omdat ik soms nog achterom (moet) kijk(en)....
16 sep 2007
- meld ongepast verhaal
-
Woman26
zondag 16 september 2007 11:49
Ik ga niet zeggen: Ik zei het toch?
hahahahaha
xxxx -
nachtwaker (opgeheven op 9-8-2009)
zondag 16 september 2007 16:03
De dingen zijn vergangklijk ja maar vaak zijn dat toch dingen die geen blijvende waarde hadden misschien is dit nieuwe leventje wel precies hetgeen wat bij je past..
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 12 jul 2010 Jezus is terecht hoor,.. ( 3 )
- O 12 jul 2010 Volwassen man met n oranje tuinbroek
- O 07 jul 2010 zo'n dag als toen ( 4 )
- O 04 jul 2010 o ja ( 5 )
- O 04 jul 2010 Sorry ( 5 )
- O 22 mei 2010 peteractie ( 6 )
- O 18 mei 2010 the climb ( 1 )
- O 12 mei 2010 Alles wat voor mij genoeg is... ( 2 )
- O 27 apr 2010 T kan altijd beter
- O 23 apr 2010 geen penthouse pet
- O 17 apr 2010 echt kut om elke keer zonder haar weer weg te gaan ( 2 )
- O 13 apr 2010 MD is daar OOK voor..... ( 13 )
- O 06 apr 2010 de abortus waard ( 13 )
- O 01 apr 2010 010407
- O 30 mrt 2010 Trust is like a mirror