vooruitzicht....

nog vijf weken en dan ga ik opzetten (voorbereidingen voor een kamp enzo, onwijs gezellig) Daar heb ik serieus veel zin in, maar het ook een begin van een shit wat ga ik jou missen periode waarvan ik niet wet hoe die aat eindigen. Als ik terug kom gaat me vriendje drie dagen later weer weg voor 12 dagen zeilkamp als instructeur. Zelf ga ik die zaterdag daarop ook weer weg.
We komen te gelijk terug. Hij gaat een week later weer weg. Op een gewoon zeilkamp. Dan komt die terug voor 9 dagen en dan gaat hij naar Frankrijk.
Hij is nu hard aan het leren voor zijn examens. Dus nu zie ik hem ook niet hel erg vaak (bovendien wonen we net iets te ver uit elkaar om even langs te wippen enzo)
Na de zomervakantie gaat die naar Delft en daar studeren en later ook wonen. Het voelt zo vaag. Eerst kon ik hem elke dag zien en nu niet. Weet ook wel dat er veel relatie's zijn die op lange afstand werken, maar ik ben het zo anders gewend.
Trouwens het is ook wel een beetje vaag. We weten gewoon dat we nooit met elkaar zullen eindigen. En we maken soms ook wel grapjes als nog vijf weken en dan is het voorbij... En dat soort dingen, maar het is gewoon best wel kut en ik weet dan wel dat ik niet met hem zal trouwen enzo, maar toch ik mis hem wel en we hebben toch onwijs veel lol, serieuze gesprekken, enzo met elkaar. Hij is gewoon een goede vriend. En het is vervelend om dat zomaar even te beseffen dat vijf weken toch wel kort is.
Niet aan denken en gewoon positief blijven denken. Alles is voorbestemd en dit een wat er gaat gebeuren dus ook.

Kijk het leven in met een lach en denk positief, da valt het allemaal veel minder zwaar.
Dit wordt mijn mantra denk ik maar voor dit moment....

Heb het nog niet eens echt gehad over Mijn beste vriend die dr nu niet is. Wist wel dat die speciaal was hoor (hou niet van beste vrienden staat zo lullig tegenover de rest) maar nu ik mis hem zo. Dat gebeud met niet vaak. Morgen komt die thuis. Dan kunnen we weer fijn kletsen enzo en dansen.