Vreemd...Maar ook...fijn

Ik weet niet wat er met me aan de hand is.
De ene keer ben ik echt super vrolijk, heel aardig enzo, en nog geen 10 seconden later kan ik iemand weer helemaal afzeiken.

Gisteravond ook, ik zat met GraaT een of andere film te kijken die we gehuurd hadden, gewoon, normale film. En opeens moest ik huilen. Ik moest ECHT huilen. De laatste keer dat ik gehuild had was maanden geleden, misschien wel meer dan een jaar..

Ik huil nooit, niet bij films, niet als ik pijn heb, niet van het lachen, zelfs niet als ik er iemand dood is van wie ik heel erg houd.
Ik weet niet wat dat is, ik kan volgens mij gewoon niet huilen.

Maargoed, ik was wel even heel blij dat GraaT erbij was...Hij is een hele goede vriend van me, ken hem nog niet zo heel lang, maar wel echt, zeg maar. Hij had even terug een eehm....niet zo'n 'soepel lopende' periode en toen heb ik echt heel erg veel met hem gepraat en opgetrokken enzo. Nou ja, hij heeft me gewoon even vastgehouden en 'getroost' en ik had eigenlijk voor de eerste keer pas het gevoel dat ik echt 'kon' huilen, heel vreemd.

Nahja, dat was toen ook weer over en we hebben echt nog een hele tijd zitten te praten. Over alles. Wat er de laatste tijd allemaal gebeurd is, wat we van plan zijn en wat we hopen te bereiken. Heel fijn gesprek