Vreselijk nieuws

Afgelopen vrijdag de hele dag zenuwachtig geweest. Vooral toen mama niet smste/belde met wat de uitslag was kreeg ik een vreemd gevoel in mijn buik. Die avond zou ik gaan werken maar kreeg ik een appje van mijn tante: "We hebben slecht nieuws over opa, mama vroeg of je je werk af wil bellen". Mijn hart bonkte in mijn keel toen ik de auto de oprit hoorde rijden. Aan de gezichten kon ik zien dat het nieuws wel erg slecht was. "Opa heeft maagkanker met veel uitzaaiingen, ze kunnen hem niet meer genezen" vertelden jullie mij. Op dat moment zakte de grond onder m'n voeten vandaan en barstte ik in huilen uit. Het spookte maar door m'n hoofd "Mijn opa gaat dood aan kanker".

Er werd me verteld dat jullie morgen weer een gesprek hebben over wat voor behandelingen opa nog gaat krijgen om het proces af te remmen. Ik vind het zo erg. Opa was hier al zo bang voor.. En in plaats van dat ie aan zichzelf denkt, denkt hij aan oma. Hij wil haar geen verdriet doen. Hij wil geen van ons verdriet doen, natuurlijk snap ik dat. Maar dit is niet opa's schuld. Dit is de schuld van de klote kanker. Die ziekte die nooit in de wereld had mogen komen omdat hij mensen alleen maar verdriet doet.

Gisteren kwamen we langs en kreeg je tranen in je ogen. Op dat moment brak mijn hart echt, ik had je nog nooit zo gezien. Het spijt me zo lieve opa dat dit jou moet overkomen, je verdient dit totaal niet. Je wens is om nog naar Spanje te kunnen en ik hoop zo dat dit nog mogelijk is! We gaan er alles aan doen om er nog een super tijd van te maken, ook al hebben we verdriet.

Je zal altijd mijn held blijven lieve opa!