Vrienden?

Hoi daar ben ik weer en ik zou er niet zijn zonder
iets om over te schrijven, mijn vrienden.

mijn 'beste' vriendin
ik weet niet echt of ik wel beste vrienden met haar wil zijn
maar anders ben ik toch maar alleen.
ze eist best wel veel en ik moet me echt heel erg aanpassen
en het ene moement wil ze arm in arm met me lopen dan hebben we het ook gezellig,
ja met aanpassingen van mij ik kan bijvoorbeeld niet alles zeggen
of bepaalde sarcastische grappen maken (echt waar ik goed in ben )
ik moet altijd zeggen als ze weg gaat op bijv. mns HVJ en Xx normaal doe ik een zwaai poppetje
en dat betekend toch niet het tegen overgestelde van HVJ, toch mag ik geen afscheid nemen als ik zelf wil.
hallo, als je wil horen dat iemand van je houdt en je dan die iemand dwingt weet je ook niet of degene het ook wel meent, toch?
en dan baal ik enorm omdat ik dan ook zo tegen mijn andere vrienden ga doen
en dat wil ik niet ik wil wel gewoon mezelf zijn bij mijn andere vrienden dan tenminste.
dan zegt ze dat ze niet zonder me kan
en daarna lijkt het wel of ze me niet meer kent loopt ze weg met iemand anders,
praat ze niet meer tegen me, dan voel ik me echt heel erg ***
waar doe ik het dan voor? als ik er niet veel voor terug krijg?
ja, iemand die me ineens alleen laat...

een andere vriendin wilde laatst ineens een half boze discussie met me aangaan
omdat ik soms gewoon dwangmatig mijn handen moet wassen
dat ik lichte smetvrees heb kan ik nix aan doen
ik weet dat het gestoord is dat ik bij veel wat ik aanraak(woordenboeken op school een trapleuning, de grond iemands agenda) mijn handen moet wassen
en toch doe ik het omdat ik anders de rest van de dag met een soort drukkend gevoel op 'de plek van aanraking' loop zelf als ik allang weer vergeten ben dat ik iets heb aangeraakt.

soms laten ze me gewoon stikken.
ik krijg echt het idee dat mijn vrienden niet bepaald veel om me geven....