Vrienden (alweer)

Ik zit nu alweer te denken over wat vrienden nou eigenlijk zijn. Want eigenlijk, geloof ik niet, dat ik veel vrienden heb.
Ik weet ook niet wat vrienden voor mij zijn, of wanneer ik iemand tot een vriend reken. En dat komt weer, omdat ik mensen tot vrienden had geplaatst, die mijn vertrouwen zo beschaamd hebben, dat ze toch geen vrienden zijn.

Zo ook een vriendin van school, S. Heel aardig, heel verlegen, onzeker, bladiebla. Denkt vaak alles beter te weten, valt in de categorie; de pot verwijt de ketel, is perfectionistisch en een controle freak. Verder heel aardig zoals ik al zei. Ik kon écht goed met d'r opschieten, deed zoveel samen met d'r.
Maar opeens is dat dus over. Er is van haar kant geen reden, en van haar kant ook geen contact meer. Ik daarentegen, heb me suf lopen mailen en smsen omdat ik dacht dat er iets ergs aan de hand was. Ik heb d'r de hele vakantie niet gesproken, terwijl een andere vriendin van school, N. haar wel heeft gesproken. Tegen haar doet S. heel normaal.

Rara, er is vast niks he S., like I buy that! Vandaag zag ik d'r op school. Althans ik zag d'r in een flits, en vond het niet nodig om wat te zeggen. En dat meen ik echt. Het klinkt echt hard, alsof ik de mean girl ben hier, maar zij reageert niet op mijn smsjes en mailtjes. Ik zie daarom ook het nut niet meer in van haar aan te spreken. Echt niet. Zij beweerde ooit in een "ruzie" dat ik kinderachtig was, maar de enige die kinderachtig doet, is zij.

Ze negeert me al sinds voor de vakantie. Toen beweerde ze dat er niks was, maar ze negeerde me wel. Ze liet nooit meer horen of ze met de bus naar school ging, aangezien we altijd samen gingen. Toen heb ik al veel mailtjes gestuurd, nooit reactie. Hoor ik van N. dat ze haar wel heeft gemaild. En opeens krijg ik een mailtje van 2 regels. Holé ik ben gelukkig daarmee, not.
Toen was ik d'r verjaardag vergeten, ik zweer dat ik dacht dat het 4 augustus was, maar het was dus 3. Toen wel nog smsje gestuurd en zowaar een smsje teruggekregen. En verder nooit meer wat gehoord.

Hoor ik van N. opeens, dat ze samen met S. naar de opening van school is geweest, niemand die mij ook even meevraagt natuurlijk. Waarom zou je ook he?

Echt ik ben dat kind zo zat. Ze is nu 23 ofzo, en ze gedraagt zich nu echt als een kleutertje. Ik ben het echt zat om altijd maar achter mensen aan te blijven lopen. Ik doe het niet meer, ik zoek liever nieuwe vrienden, die wel wat tijd in mij willen steken.

ZO!