Vrienden... bestaan ze wel?

Hoe kunnen twee werelden zo verschillen? Ik dacht dat we vrienden waren, maar je kon enkel liegen tegen mij. Dacht je echt dat ik zo dom was? Alleen maar, omdat ik niet de dingen doe die jij doet, en niet de keuzes maak die jij maakt. Jij en mannen, dat is heel anders dan ik en mannen. Zijn ze voor jou een houvast, om een plek te hebben in deze wereld, en om alles te vergeten, zo zijn ze voor mij interessant, maar ben ik ook erg onzeker. We hebben allebei een verleden, een vreselijk verleden... jij op het gebied van het ene, en ik op het gebied van het andere. Juist jouw verleden zou toch moeten maken dat je niet zo met jongens speelde? En dat jij niet steeds weer met je open ogen in de val liep? Mijn verleden maakt dat ik bang ben mij te hechten, gezien mijn moeder is overleden toen ik nog maar 13 was. Jij verslind jongens alsof het niks is, hebt seks bij het leven, en zit dan in zak en as als zo een jongen je weer in de steek laat. Dan zijn het de grootste klootzakken. Ze kunnen je kwetsen, en toch blijf je het leven leiden dat je leidt. Ik begrijp dat niet, en ik weet dat ik een trut was, toen ik niet meer bij je durfde te komen om hem. Omdat hij zei dat hij zin in seks had, waar ik bij was. Omdat hij mij een onveilig gevoel gaf. Maar we hadden dat toch uitgepraat? Toen kreeg je weer een andere jongen, een jongen waarvan ik het idee had dat hij een goede jongen was. En toch deed je hem pijn... en mij ook. Neen, ik was opeens niet meer welkom. Schaam jij je voor mij? Ik ben missen niet een doorsnee meisje, maar ik ben toch best beleefd? Je loog tegen mij! Je zei dat jij het klein wilde houden, en somde een groot deel van de gastenlijst niet op. Tja, foutje want je vriend, of je ex? had mij al ingelicht. Ik had verdorie al een kado voor je. Je weet hoe eng ik het vind naar verjaardagen te gaan, en dat dit voor mij een grote stap is. En toch flik je mij zoiets. Neen meisje, dan doe je echt de deur dicht... en vervolgens ga je mij lopen uitlachen en uitdagen in de Albert Heijn. Wanneer word je een keer volwassen? Waarom doe je zo? Want ja, het deed zeer. Je kost mij uit, en als iedereen jou uitkotst, dan ben ik opeens weer goed genoeg? Zo werkt dat niet, nu niet, dan niet, nooit niet. Want als je nu in de shit zit, dan is mijn deurtje dicht. Dat je niet wilde dat ik op je verjaardag kwam, oké maar dat je mij dan zo gaat uitlachen en belachelijk gaat maken, dat is in en in triest, en nu sta ik daar ver boven. Nu denk ik, kind het wordt tijd dat je uit je puberteitschild stapt, en volwassen de wereld tegemoet treedt!

Zucht...