nu zit ik er ook nog mee in mn hoofd of ik een vriendin van mij wel mn beste vriendin kan noemen, en of het uberhaupt wel een vríendin is .. ik kreeg eerst altijd verhalen te horen dat er op haar school over mijw erd gelult, en dat zij daarvan de aanstichter was. Nou ik heb dit natuurlijk eerst aan haar gevraagd.. maar zij zij dat het natuurlijk niet zo was 3 weken later horode ik weer hetzelfde verhaal.. maar als je vaker een verhaal hoort over hetzelfde dat het vaker gebeurt.. dan ga je natuurlijk twijfelen dus ik was boos op haar! heb 2 weken neit met dr afgesproken omdat ik gewoon de waarheid wou weten daarna begon ik haar te missen.. en ik kreeg van haar mailtjes dat het niet waar was en dat ze me enorm miste en dat ze me gewoon niet kwijt wou.. ik heb met haar ook al enorm veel beleefd en natuurlijk raakte alles wat ze naderhand zy en stuurde my wel.. dus heb ik het maar goedgemaakt en zijn we langzamerhand weer gaan afspreken nu vraag ik me af ; heb ik de juiste keuze gemaakt? ze heeft wel vaak sorry gezegd maar waarom zou je sorry zeggen, als je volgens haardan, iets niet hebt gedaan? vreemd.. maarja, als je iemand goed en lang kent.. kan je die natuurlijk niet zomaar achterje laten