Vriendjes vergeten..

Mijn leven staat op zn kop, nogsteeds.
Ik had een heel lief vriendje, vorige zomervakantie.
Vier maanden na de zomer ging het uit, na een geweldige relatie.
Ik was er kapot van, en nu vijf maanden later ben ik hem nogsteeds niet vergeten.
Gister hebben we heel lang gepraat en hij is het ook nog niet vergeten.
Zo zei hij: "het is zo fijn om met je te praten, ookal weet ik niet waarom".
Ik houd nogsteeds evenveel van hem, en ik mis hem nog iedere dag.
Vaak zeg ik tegen mezelf dat ik hem moet vergeten.
Maar het lukt niet, ik heb het gevoel dat wij bij elkaar horen, en iedere dag hoop ik nog dat het goedkomt.
Hij woont in Den Haag, daar was ik dit weekend, nouja op het station dan.
Maar het station van Den Haag is wel een van de fijnste plekken voor me, nouja was.
Ik kwam aan met tranen in mijn ogen, ik zag ons weer samen hand in hand de stationshal uitlopen.
Even voelde het alsof er niks veranderd was, maar ik zag hem niet staan.
Later vroeg hij me waarom ik niet had gezegd dat ik in Den Haag was..
Ik vraag me af waarom hij dat zei, maar hoe moet ik hem loslaten als hij laat merken dat hij ook nog om mij geeft?
Ik weet het, eigenlijk zou ik moeten opgeven, maar hoe kan ik dat doen?
Als je echt van iemand houdt geef je niet op. De reden dat hij opgaf was de afstand.
Hij woont in Scheveningen en ik in Haarlem, opzich valt dat mee.
Ik weet dat het niet goed is, maar ik fantaseer erover hoe het zou zijn, om weer samen met hem te zijn.
Om zijn lippen weer op de mijne te voelen, zijn armen om me heen en in zijn mooie blauwe ogen te kijken.
Daar denk ik minimaal een keer per dag aan, en ik kan het niet stoppen.
Binnenkort gaan we wat afspreken, en ik vind het super eng. Ik heb hem vijf maanden niet gezien.
Maar als je elkaar na vijf maanden nogsteeds mist, gaat er iets niet goed.
Als iemand nog tips heeft, of een ervaring hiermee, graag!
Kus!