Vrij maar toch chagerijnig en moe ?

Dinsdag, een vrije dag.
Dat was maandag ook althans.. Maandagen en dinsdagen zijn voor mij ´weekend´.
Ik ben altijd weg van huis, en nu ben ik thuis, ik verveel me dood.
En ja zodra ik me verveel , ga ik negatief denken, mij aan dingen irriteren.
Dingen waarvan het mij allemaal niet zo veel boeide, en nu ? Word knettergek.
Wil op z´n minst even door de stad heen lopen, en weg van huis, naar een andere plek in plaats van naar m´n werk.
Even gedachtes uitstorten of iets.
Misschien dat wel even ga skeeleren zo, en dan ? Sporten ?
Hmm dan heeft wel 3 uurtjes vol gemaakt, en in plaats van vanochtend, vanavond zwemmen..
Pff word gek. Ik luister momenteel het nummer ´zonder haar´.
Zit ik hier in m´n korte broek met een hemdje op de laptop te typen, paps is in de keuken aan het afwassen en uiteraard staat m´n zus er bij.
Ik moet nog iemand bellen voor een test, ben iets aan t regelen voor opnieuw afzwemmen.
Dagelijks ben ik bezig, ik betaal thuis alles zelf.
Irritatie punten, alleen het feit dat ik 17 ben of iets ? Oke dit kan heel arrogant klinken maar een jaar geleden was het heel anders, een andere situatie. Kreeg ik wat ik wilde, hoefde ik maar te roepen.
Moet ik al m´n toekomstige schoolspullen zelf betalen.
Alles hangt momenteel van mijzelf af, niemand die mij die mijn uperhaupt steunt in bepaalde dingen..
Heb ik wel een aantal super lieve vrienden, Alleen het enigste feit dat ze met mij omgaan is om het feit dat ze mij leuk vinden. En stiekem ben ik bang dat als ik ze vertel dat ik ze niet leuk, spontaan kwijt raak. En yes daar gaat iedereen.
Gisteren zag ik m´n ex beste vriendin, en jaja 3 minuten later werd ik gebeld door iemand uit haar klas, echt ik ben er soms zo klaar mee.
Soms, wil ik gewoon even een weekje weg. Weg van iedereen en m´n eigen ´wereldje ´beleven. Even naar zee, in de ochtenden daar hardlopen. Dat zou zo erg helpen.
Ik irriteer me dood thuis, opeens aan iedereen. Als ik tv wil kijken krijg ik commetaar, ga ik optijd naar bed is het raar, en owja ze weten op het moment nog steeds niet dat ik mijzelf heb afgemeld voor de Nijmeegse vierdaagse, en daar waren ze o zo trots op hier.
Wanneer ga ik het ze vertellen ? Voorlopig niet.
Het boeit ze gewoon niet thuis wat ik doe of met wie ik om ga. Het enigste ? Dat ie mij weg brengt naar het werk.
Op dit soort momenten mis ik de raad van een ´moeder´. Alleen heb ik oprecht geen idee hoe ze zou reageren.
Of wat ze zou doen.
Of, wat voor advies er mij gegeven. ?
Ik put mijzelf dagelijks uit, maar wanneer ik het niet doe ?
Word ik chagerijnig en moe.
Maarja, dat was m´n uitstorting voor deze ochtend.