Vrouwvast

Na acht maanden heb ik het wel gezien. Tenminste zo denk ik er nu over. Ik werk in Amsterdam in de regulierdwarsstraat. Dé homostraat van Amsterdam. Na acht maanden heb ik de straat en de mensen wel gezien.

Iedere keer dezelfde gezichten. En iedere keer weer proberen ze je te versieren. “Ga je na werktijd met mij mee naar huis”, is wel de meest gehoorde ik-wil-nu-met-je-neuken-truc. De homos gapen je aan, volledig in trans. Waarschijnlijk dromend van ‘na werktijd’.

Het is leuk om te horen en te zien dat je sjans hebt van homos. Ik kan alleen maar lachen om de homos die twijfelen aan mijn geaardheid. Maar het houdt een keer op. Gelukkig komen er ook vrouwen bij mij in de zaak; vrouwen die niet onder doen voor de modellen die bij ons te zien zijn op Fashion-tv.

Iets nieuws. Op zoek naar houvast, iets waar je je aan op kan trekken. Motivatie. Mijn collega’s zijn fantastisch. Maar dat is niet genoeg. Alles lijkt perfect op mijn werk, maar dat is niet zo. Misschien moet ik dan toch maar houvast zoeken bij die vrouwen…