Vuilnisbelt (Gedicht)
Hij keek nog 1 keer achterom, was dat nou zijn thuis?
Snel liep hij door, shit, miste hij zijn moeder nu al?
Gauw doorlopen dacht hij, richting mijn nieuwe 'huis'
En heel hard hopen, dat het daar beter zijn zal.
Nog twee straten, hij ruikt zijn nieuwe huis, snel achterom kijken
Gelukkig, niets
Zal mam onder zijn gemis bezwijken?
Of, gebeurt er daar nu nog steeds niets ?
Hij begint steeds harder te rennen, het voelt of ze achter hem aankomen
Hij valt, een klap op de stoep, staat niet op
Hij ziet haar aankomen, vanachter de grote bomen
Haar schort nog aan, druk bezig geweest, rooie kop
Ze sleept hem mee: 'JE HEBT HET VERPEST'
Met zijn hoofd naar beneden sleept hij achter haar aan,
eenmaal thuisgekomen: 'NAAR JE NEST'
Daar ligt hij dan weer, kijkend naar de maan
want de maan, die geeft hem rust
in dit huis, waar hij niks voorstelt
is de maan, degene die hem sust
die hem redt, van de vuilnisbelt.
O------mii, vrouw, 35 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende