Waar ik het aller-aller- aller- trotst op ben

hey allemaal, daar ben ik weer een keer.

Waarschijnlijk zal dit ook weer zo'n update-dinges worden en hoor je het komende jaar weer niks van me.
Maar ik dacht ik zal eens kijken of hier nog wat gebeurd, en ja MD is nog volop in leven, wel leuk om te zien.

ik zelf, met mij gaat het eigenlijk wel redelijk goed, ik kan niet zeggen dat ik helemaal alles voor elkaar heb maar ik kan wel zeggen dat ik tevreden ben met hoe het nu is.

Ik heb "vrede" met nu, m'n depressie is er nog maar heb hem geaccepteerd en dat is best goed, dat wil zeggen dat ik weet hoe ik ben en hoe ik met "leven" omga en daardoor heb ik het idee dat het allemaal makkelijker is.

niet lachen he, maar ik ben in n verzorgingshuis gaan werken, ik noem het expres niet bejaardenhuis omdat ik in die tijd gezien heb dat de mensen die er wonen ook echt verzorging nodig hebben maar er ook genoeg bejaarden zijn die dat niet nodig hebben.

En mensen,... da's echt FOKKIIIIING leuk werk.
ik wil dit net zolang doen tot ik zelf oud genoeg ben om er te mogen gaan wonen.

m'n oude werk mis ik niet meer, als ik had geweten dat ik dit zo leuk zou vinden had ik 20 jaar geleden heel andere keuzes gemaakt.

Waar ik het aller-aller- aller- trotst op ben,... ik drink niet meer, ik kan me niet eens meer herinneren wanneer ik het laatst dronken was. ik weet dat ik elke dag laveloos was en de weg kwijt, en weet ik veel wat nog meer, maar ik kan me de laatste keer niet meer herinnneren.

Drank liet me mn depressie vergeten en ik was leuker voor andere mensen die ook dronken. en dat was op dat moment belangrijk. maar die mensen heb ik achter me gelaten, niet vergeten maar achter me gelaten, al die mensen zijn nog belangrijk voor me. Maar dat leven was niet goed voor mij. ik had het ontzettend leuk maar vergat wat belangrijk was.

Nadat mij huis afgebrand was moest ik een tijdje bij mn moeder wonen,.. en na ongeveer 3 maanden zat ik eens gewoon op n stoel en ik weet niet meer wat we bespraken maar mijn moeder zei toen, Peet ik hou van je maar je bent echt niks aan. je bent geen slecht mens maar niks intresseerd je, as er n verjaardag of zo is dan ben je er maar je bent er niet.. we zien je maar je hoofd is er niet... als iemand iets tegen je zegt gaat t t ene oor in en de andere weer uit.... en weet ik veel wat ze nog meer zei...

Als je moeder zoiets tegen je zegt dan ga je echt wel nadenken.

en ik heb toen mezelf zo goed als t kan aangepast, en geloof me ik kan nooit perfect zijn maar ik weet zeker dat ze nu anders over me denkt. Ik heb het haar nooit gevraagd maar ik weet (denk) het zelf.


ja wat moet ik nog meer zeggen? eignelijk word geen kip wijzer van dit verhaal dat ik na dik n jaar weer es op md zet maar ik vond t gewoon leuk om weer es wat te schrijven.

en sommige mensen van hier denk ik nog heel vaak aan, ook al spreek ik ze nooit meer.

Nou ja, tot juli 2018 weer peoples, bye byeee