Waardering

Omdat ik geen flauw idee heb hoelang ik straks bezig ben met mijn nieuwe kapsel, sta ik lekker vroeg op….

Vandaag weer een sneetje ontbijtkoek als ontbijt. Het gaat allemaal lekker vlot vandaag en om kwart over zeven ga ik weer naar boven voor de overige ochtend rituelen. Het haar valt mee en ik ben er snel mee klaar…

Voor ik weg ga leg ik het gedicht voor mijn zus klaar op een plek waarvan ik weet dat ze zal kijken…

Gelukkig heeft het niet echt hard gevroren vannacht en echt flink krabben hoef ik niet. Ik ben dus gewoon op normale tijd weg om mijn liftster op te halen. Ze vraagt of ik nog gekeken heb op het Internet naar linedancing site’s maar ik leg uit hier geen tijd voor te hebben gehad. Terwijl ik de verwarming wat zachter zet, raak ik met mijn rechterwiel van de weg. De rest van de autorit gaat het dan ook over mijn rijden en ongelukjes…

Vandaag controleer ik de nachtprocessen weer. Verder help ik weer een hoop mensen met hun machine problemen. Ook tref ik alvast wat voorbereidingen voor wat installatie werkzaamheden. In de lunchpauze blijkt de wandelclub twee keer zo groot te zijn geworden, het lunch wandelen wint aan populariteit. Na de pauze ga ik, op verzoek van mijn baas, iets inrichten op een bepaalde machine. Hier ben ik de rest van de dag mee bezig…

Op de weg terug hebben we het over de reactie van een collega op een telefoonbericht van mijn liftster. Ik zeg haar dat ze zich daar niet zo druk over moet maken. Ze heeft namelijk haar plicht gedaan door het bericht door te geven en voor de rest moeten ze maar kijken wat ze ermee doen. Volgens haar doet het haar ook niet zoveel maar echt geloven doe ik haar niet. Waarom zou ze er anders zo’n ophef over maken…

Mijn zus was erg blij met het gedichtje, ze had me ook een SMS hierover gestuurd. Als ik bij haar kom eten echter doet ze net of er niets aan de hand is. Precies zoals ik ook gevraagd had dus. Je kunt er namelijk niet over praten waar haar kinderen bij zijn aangezien die het misschien weer door vertellen aan mijn oudste zus. Om haar niet het idee te geven achtergesteld te worden wil ik niet dat ze er iets van merkt. In de auto naar de dierenarts, de hond moet even op controle, hebben we het er wel over en ze begrijpt mijn standpunt helemaal. Ze is er erg blij mee en is gelukkig met het feit dat haar doelstelling om mij tot steun te zijn bewerkstelligt is…

Eenmaal thuis gekomen begin ik deze stukjes te schrijven…

12 november 2003