waarom moet ik nou altijd zo onzeker zijn..?!?!
Ik haat dat, ik haat mezelf, en ik haat vooral mijn onzekerheid!!!
Ik ben zo bang dat het verkeerd is wat ik doe, maar ik voel gewoon dat ik hem echt kan vertrouwen, dat hij me nooit zou breken..maar gister..ja ik weet niet..wacht ik had dit in mijn mobiel gezet:
Het gesprek verliep zo vreemd, alsof je MOEST zeggen dat je van me hield, alsof je me niet miste, alsof er iets was gebeurd. Zo mag en wil ik niet denken, ik vertrouw je. Ik hou echt van je, zoals ik nog nooit van iemand gehouden heb. Maar toch ben ik bang, bang zoals ik eerst bang was, bang om gebroken te worden.
ik ben echt bang..hij belde net ook weer, en toen vertelde hij dat hij een voedselvergiftiging had opgelopen, dat hij met koorts in bed lag..
ik weet niet, ik zou zo kunnen gaan huilen omdat ik hem zo mis..en dat heb ik nog nooit gehad hoor, echt niet. ik zou ook zo van geluk kunne gaan huilen, ik ben zooooo blij met hem. ik ben zoooooo verliefd..
weetje, soms heb je bij mensen..bijvoorbeeld; ik werk met iemand samen die best wel dik is..en dan voel ik me zo dun vergeleke met haar..dan voel ik me dus niet mezelf.
en bij hem voel ik me zoooo mezelf!!! Ik ben iris en hij is boudewijn snapje??!! ja ik weet niet hoe ik dat moet uitlegge..
iig het komt er op neer dat ik hem nu onwijs mis en dat ik onwijs veel van hem hou!!!