ik was 3 jaar oud mijn zus en mijn ouders hadden ruzie ik snapte er natuurlijk helemaal niks van maar het was zo erg dat mijn zus die dag weg liep, mijn zus was 17 jaar en ineens uit mijn leven.
toen mijn zus een tijdje weg was wou mijn oma, oom, tante, nichten en neven mij en mijn familie niet meer zien.
ik was bang ik kreeg sinds dien verlatings angst en durfde niet meer alleen tezijn.
ik heb er nog steeds last van.
en heb nog steeds geen contact meer met mijn zus
ik mis haar en geef nog steeds veel om haar maar ja is dat gek ik heb haar al zo lang niet meer gezien en nog steeds mis ik haar en denk ik aan de tijden die ik herinner van dat ze bij me was ik kijk steeds elke dag naar de foto's die ik heb.
maar wat moet ik dan ..............
het voelt machteloos om iemand kwijt te raken en niet meer terug te zien en toch zit het in me hoofd "het is wel mijn zus"
maar moet ik haar dit kwalijk nemen ? zij heeft niet alleen mijn ouders in de steek gelaten maar ook mij en daar heeft ze op dar moment niet over na gedacht en dat doet pijn en weet niet of dat nog ooit weg gaat dat gevoel.
maar ja gelukkig heb ik ook nog een hele lieve broer die wel altijd voor me klaar staat (L)
hij woont nou ook niet meer thuis en dat was voor mij heel moeilijk maar ik heb gelukkig veel contact met hem en ga vaak naar hem toe
xxxxxlynn (L)