Waarom ik een hekel aan de McDonald's heb
Ik heb een hekel aan de McDonald's. Ik weet dat dit raar klinkt, want iederéén houdt van de McDonald's. Maar ik kan het precies uitleggen.
Ik heb al een probleem met de McDonald's als ik binnenkom. Het hangt er vanaf hoe zo'n McDonald's eruit ziet, maar soms tot vaak moet je eerst door het zitgedeelte van het restaurant heen lopen voor je bij de balie komt waar je kunt bestellen. Vaak zit dit vol met mensen en die praten zo hard, en die kijken. Vaak zitten er allemaal krijsende kinderen -> Too much prikkels!!! for the ears.
Als ik dit overleefd heb, kom ik bij die balie waar je je eten moet bestellen. Echter zijn de rijen vaak lang. Dan sta je achteraan en probeer je op het bord achter de balie te zien wat je allemaal hebben, want ik kom nooit bij de McDonald's, dus weet ik niet wat ze daar allemaal hebben. Ik heb eigenlijk een bril nodig, en laat ik die dan net niet bij me hebben. Ik kan dus niet lezen wat er op het bord staat. Daar komt bij dat er héél véél op het bord staat, in een volgorde die voor mij niet logisch is (door elkaar enzo), en ik snap er vaak helemaal niks van. Alle felle kleurtjes komen op me af. -> Too much prikkels!!!! for the eyes.
De rij vordert en ik ben bijna aan de beurt. Eindelijk kan ik het bord min of meer lezen. Dan moet ik nog kiezen. Maar doordat alles door elkaar staat en ik er niet zoveel van snap, kan ik niet kiezen. Ik weet niet wat ik móét kiezen. Wat hoort nu bij welk menu? En hoe duur is het dan? Ik ben al bijna aan de beurt, help! Ik schiet er helemaal van in de stress.
Dan ben ik aan de beurt. Maar ik heb nog niet gekozen! En die glimlach van de reclame is in geen velden of wegen te bekennen op het gezicht van degene achter de kassa. Een chagrijnig en gestrest gezicht kijkt mij aan en ik weet niet wat ik moet kiezen, want ik weet niet wat ik mag kiezen en ik weet niet waar alles bij hoort, en ik weet niet wat lekker is, en help! help! En dan had ik nog kunnen vragen wat degene achter de kassa mij zou aanraden, maar dat durf ik niet, want die kijkt mij aan met een blik van: je laat het.... Ik overweeg om weer achteraan in de rij te gaan staan.
Eindelijk iets gekozen (zomaar iets gedaan, meestal op aanraden van anderen of hetzelfde als anderen), kan ik gaan zitten, tussen al die blèrende kinderen en kakelende mensen. Maar nog voor ik de frietjes op heb, zijn ze al koud, en krijg ik ze niet meer naar binnen. De maaltijdsalade waarvan beloofd werd dat die door kon gaan voor een normale maaltijd laat nog een leeg gevoel in mijn maag achter (ligt niet naan McDonald's maar aan degene die de salade aanraadde). Moet ik naar de wc, moet ik 50 cent betalen.
Sta ik eindelijk buiten, ben ik al mijn energie kwijt door alle stress en prikkels. Wat houd je eraan over? Een maag niet vol van eten, maar van de cola.
Gelukkig heb ik nog een toetje... De McFlurry! Die maakt alles dan weer een beetje goed...
Morgenrood, vrouw, 30 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende