wachtende (gedicht)
slaap je de uren weg
zwijgen de muren
bij alles wat ik zeg
blijft het eeuwig duren
tot het moment
waar op het breekt
van wat men kent
of wat het leek
wanneer dat komt
weet niemand
dat het gromt
verzwegen in zand
uren worden dagen
dagen worden weken
blijven zitten met vragen
die eeuwig leken
weken worden maanden
maanden verdwijnen dan
in dromen weg wanend
alles kan
wachtend op iets
lig je op de loer
achteraf is het niets
op een koude vloer
draaiend om het punt
van besef en besluit
alles doen wat je kunt
gaat het licht toch uit
wormeneter, vrouw, 33 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende