Was ie maar...

Het is vandaag zo'n dag dat ik aardig gaar op kantoor zit. Lastig concentreren, het werk gaat niet zo snel. Mijn blik dwaalt met regelmaat vlak over de rand van mijn monitor door de rest van de ruimte. En laat precies aan de andere kant van de ruimte nou net die ene collega zitten, N. Die ene die ik wel een beetje zie zitten. Maarja, hij heeft een vriendin, dus dat is geen optie. Toffe gozer is het, goeie collega. Meer niet.

Maar toch...toch dwalen mijn gedachten af en toe wat af. Dan betrap ik me er op dat ik net iets te lang naar m kijk. Leuke kop, blond haar, gespierde armen, lekker kontje . Afvragen hoe hij er in een tshirt uit ziet in plaats van een overhemd wat hij standaard aan heeft. Of in de sportschool. Of, nou ja je snapt het wel. Ik moet soms bijna om mezelf grinniken als het me ineens opval wat ik doe.

Zo achteraf gezien bleek ik, voordat bij mij het kwartje viel dat ik m wel zag zitten, toch wel iets meer belangstelling voor hem te hebben getoond dan je doorgaans voor een collega doet. Op proberen te vallen door extra te informeren naar zijn operatie. Het handalfabet en wat simpele gebaren onder de knie proberen te krijgen. Uitslover dat ik was, haha.
En dan die keer dat ik iets te lang naar z'n kont zat te staren. Oeps...

Ach ja, als hij het maar niet doorheeft, dan is er niks aan de hand. Kijken, kijken, maar niet kopen!