Wat een avond..

Nou, wat je allemaal moet weten voordat je dit leest...
M. is een jongen die mij leuk vindt, en ik weet nog niet precies wat ik van hem vindt.. Ken hem nu 1,5 maand
R. is een jongen die ik al een hele tijd ken via hyves, gewoon een goeie vriend

Nou, aangezien het vakantie is, heb ik niet de disipline om de hele week door netjes om 11 uur te gaan slapen; ik wil graag veel doen, leuke dingen beleven!
M. moest vandaag werken. Van 14.00 tot 24.00. Hij drong heel erg aan om me te zien; hij is immers verlieft op me dus da's logisch..
Maarja, als ik om 24.00 uur de deur nog uit zou gaan, zouden m'n ouders m'n nekkie omdraaien!
Dus ik een heel plan bedacht, zodat ik ook tenminste wat te doen had vanavond.
Ik sms R. vanmiddag; heey R., wil je gezellig wat doen vanavond? Verveel me!
Moet ik nog een rot smoes gaan verzinnen om op de scooter weg te kunnen; ik ga niet op de fiets die stukken 's avonds nog afleggen alleen.. Dus oké, Ro en ik gingen zogenaamd met de trein.
Belt m'n moeder - als ik net op het punt sta te vertekken naar het station - heey, komt R. ook gezellig hierheen? Ik: waar ben je dan? mama: bij het station, met de hond aan het wandelen. ik: oh oke doei.
Ik kon haar wel vervloeken; het zou eens niet zo zijn dat ze me makkelijk weg laat gaan. Ze moet alles weten, elke minuut, alles.
Gelukkig ben ik haar niet tegen gekomen op/naar het station; dan had ik weer uit m'n nek moeten gaan lullen.
Dus ik werd opgehaald door R. helemaal gezellig en leuk, na de film nog ff wat gedronken.
Snel naar huis, was al een half uur te laat voor m'n afspraak met M. (R. wist niet dat ik naar M. ging)
Dus naar M. gegaan, krijg ik een smsje van R.: Vond je het niet saai met me..? X R.
Nou, die gedachtes dat ik het niet leuk gevonden zou hebben ook weer de wereld uit geholpen. Helemaal top.
Zit ik bij M. achter de computer, krijgt hij een mailtje van ene Boy boy, met de titel: sorry
En aangezien er niet zo goed over hem gepraat wordt, zeg maar aardig negatief, vertrouwde ik het niet helemaal. Dus ik vroeg waar het over ging, maar ik mocht het niet weten.
Ik vertrouwde hem op dat moment echt voor geen meter, maar hij zei dat hij het me weleens zou vertellen.
Toen werd ik gebeld door m'n vader.
Hij: hoi, waar ben je op dit moment?
Ik: bij M.
Hij: dat vind ik wel heel raar, dat je ineens zo van de ene jongen naar de andere jongen gaat.
Ik: oke oke ik kom al naar huis.
Ik had geen zin in WÉÉR deze discussie!
Ja, ik wordt nogal door een player gezien door m'n ouders - vooral door m'n vader. Ik heb namelijk veel jongens vrienden. En begrijp me niet verkeerd; ik heb maar met 3 jongens gezoent, en die waren echt speciaal voor me. Ik hou wel van een flirt, maar verder niks bijzonders.
Maar aangezien m'n ouders me als een meisje zien dat er goed uitziet en goed haar charmes kan gebruiken vertrouwen ze het niet helemaal. En dit zijn niet mijn woorden - maar allemaal van m'n ouders.
Zelf geloof ik hier maar bagger weinig van helaas. Ik ben vroeger erg gepest, ik heb een trauma. Ik werd zo onzeker dat ik niks meer kon; ik durfde niet te praten, niet te eten, ik kon niet slapen, kreeg haaruitval, en al die ellende. Het enige wat ik kon was depressief zijn en hele dagen alleen maar aan de dood denken.
Hier ben ik nu aan het uitkomen; dit was een jaar geleden. Ik loop bij een psycholoog, maar ergens voelt het alsof ik het altijd alleen moet doen - en die last is zo zwaar.
Maargoed, ik dwaal af van m'n verhaal. Toen moest ik dus naar huis, en nu zit ik hier...
Ik had net al in m'n dagboek geschreven maar de gedachtes bleven maar letterlijk om m'n oren vliegen dus moest ik wat anders bedenken..
Ohja, M. had wel nog een mail gestuurt met alles uitgelegt, dus we zullen zien hoe het afloopt. Hij geeft echt wel om me.
Als ik dit verhaal zo terug leest klinkt hij echt als een foute jongen, maar daar ga ik niet mee om.. Toch?