wat een dag zeg....

hellooooo!

eigenlijk begon het gister al.
ik zal even bij het begin beginnen.

sinds dat ik al best jong ben, ongeveer 10, 11 jaar wil ik al een tattoeage..
al die jaren hebben mijn ouders voet bij stuk gehouden en het niet toegelaten.
ik heb altijd gezegd dat als ik een tattoo zou nemen, het er 1 met een betekenis zou worden.

en toen ik 18 werd had ik een duidelijk beeld van wat ik wou hebben.
ik ben in maart jarig, en eindelijk in Juli mocht ik mijn eerste tattoo gaan halen. als kadootje voor het halen van mijn diploma.

ik ging er met een vriendin, en mijn toenmalige, nu ex-vriend naartoe, en liet de initalen van mijn overladen opa in sierletters zetten.

mensen zeggen wel eens, tattoos zijn verslavend, eerst geloofde ik dit niet.
inmiddels ben ik er zelf achter en tussen de periode van halverwege juli en nu heb ik er inmiddels 7, correctie 9.

want daar slaat mijn titel ook op.
ik ben vandaag weer eens naar mijn vaste tattooshop geweest om wat dingen bij mijn opa's tattoo te laten zetten.

al mijn tattoos op 1 na voor vandaag waren sierletters. vandaag ging ik dus vogels laten zetten. iets wat ik dus nog niet had, en iets wat ik dus niet wist hoe dat zou gaan en voelen.

ik was daarom ook enorm nerveus gisteravond en vanmorgen. gelukkig ging een vriendin weer met me mee, en was mijn tattoeerder in een geode bui.

maar jemig, wat deed deze zeer zeg. ik heb geloof ik nog nooit in mn hele leven zoveel lelijke gezichten op 1 dag getrokken als vandaag.

maar wie mooi wil zijn moet pijn lijden, en ik ben er dus ook echt superblij mee.
zo blij dat ik zelfs ff een traantje weg moest pinken toen ik hem zag.

2 kleine duifjes op een takje, mijn opa en ik. en mijn opa vliegt weg van het takje, mij achterlatend, naar de hemel.

kan niet wachten hem aan mn familieleden en vrienden te laten zien

xxxxxxx.