Wat gebeurde er?

Ben net thuis... van de kaakchirurg..

Ik kon het niet.. Ik heb werkelijk geen idee wat er gebeurde, maar.. ik moest een foto maken, erna moest ik naar binnen. Er was niets aan de hand, het was een ontzettend lieve chirurg (waarvan ik in eerste instantie zoiets had van.. bah, wat een norse man! hij was oud, liep krom en had ontzettend veel weg van Albert Einstein, maar dat viel dus al heel erg mee) en hij vertelde me wat hij zou gaan doen en we bekeken samen de foto die gemaakt was. Jezus, wat staan ze scheef! Mijn onderste verstandskiezen

Natuurlijk had ik op dit moment ook al de kriebels door mijn hele lichaam, maar goed.. Het ging nog allemaal goed totdat ik naar boven keek. Hier hingen die grote, operatie lampen.. Ik begon te trillen, overal en ik begon gewoon te huilen. Ik zag mezelf weer liggen, als klein kind op die operatie tafel.. Toen vond ik die lampen al niets.. Ik weet niet hoe het kwam, maar ik kon het niet meer. Ik raakte zo in paniek! Ik dacht helemaal terug aan mijn operaties van toen en, .. Ik weet het niet, het voelde zo verkeerd!
De chirurg had dit door en zei al 'ik kan het alleen doen met jouw medewerking, en ik ga geen gevecht met je aan'. Hij stelde voor het te gaan doen met volledige narcose.. JA! Dat is wat ik wil.. Nu, achteraf, denk ik natuurlijk wel.. Wat schiet ik er mee op? Ik zal weer op die stoel moeten gaan liggen, ik zal weer geconfronteerd worden met die lampen.. Maar goed, ik zal niks zien, niks voelen, niks horen. En gewoon weer wakker worden, dan is alles gedaan. ze halen dan ook alle 4 de kiezen er tegelijk uit, dus ben ik er wel in één keer vanaf. Ik zou, volgens de chirurg, een voetbalhoofd krijgen, maar dan blijf ik wel gewoon een week binnen..
Het is dan alleen wel een 'echte' operatie, ik zal dus nuchter aan moeten komen en minstens een dag in het ziekenhuis moeten blijven. Maar dat maakt me niet uit.. Alles liever dan dit nog een keer.. Dat lijkt me toch het meest enge, gewoon alles zien en horen, je ziet al die mesjes en tangen je mond binnen gaan. Bah! ik heb jaren geleden ook 5 kiezen moeten laten trekken.. ook dit was verschrikkelijk! Je voelt dus niks, maar je hoort 'krrrrrrrrrrrrrrr, krrrrrrrrrrrrrrr' kei hard! Dat was echt een akelig geluid..

Toch ben ik boos op mezelf.. Waarom durf ik het niet gewoon? Zouden die operaties in mijn verleden, al dat gekloot, dan toch iets met me gedaan hebben? Zou ik er toch iets aan overgehouden hebben?
Ik weet het niet.. Ik weet alleen wel dat dit echt ontzettend traumatiserend voelde.. Ik was echt mezelf even kwijt..


Nu sta ik dus op de wachtlijst voor de operatie. Die wachtlijst is alleen wel 8 maanden tot een jaar! Dit is dus wel minder.. Maar zolang ik nergens last van krijg, maakt dit mij niet uit.. Eind juni moet ik naar het ziekenhuis voor de intake. Lichaamstesten enzo.. en gesprekken, en blablabla..

We zullen zien..