wat heb ik t ontzettend zwaar....
ben ik weer... sorry hoor, maar t is me teveel en ik kan nu niks anders dan hier mn verhaal kwijt...
t vreet aan me... t vreet heel erg aan me.
wat ik net zei, door haar haar rust te moeten geven wordt ik zelf des te onrustiger..... terwijl zij mij dit aandoet moet ik t haar makkelijker maken en moeilijker voor mezelf...
nu lig ik hier in mn eentje dol te worden... dat kan ze me toch niet aandoen?
hoe kan ik nou na al die tijd van samenzijn met haar, opeens van de ene op de andere dag dr niet meer zien..
dan houdt je leven gewoon op... ben je van geluksfactor 100 zo naar 0 gezet...
wat ik net al zei, doordat ze bij me wegging is mn hele leven en geluk en lekkere gevoel zo van me afgepakt... niet langzaam weggehaald, maar echt in 1 hele snelle harde ruk...
dus t kan niet, t is onmogelijk...
ik wil gewoon niks liever dan haar zien.. heb dr alles voor over om bij haar te mogen zijn....
hoe kan iedereen die dit meemaakt dit? hoe doe je dit?
ik heb t echt heel heel zwaar.
godver wat heb ik t ontzettend zwaar....
hoe kan ik stoppen met van haar houden? hoe kan ik stoppen met haar zo missen.... wat moet ik doen?
waar haal ik de kracht vandaan om dit vol te houden.... zeg niet dat ik dat al doe want dat is niet zo, dit is niet volhouden, dit is gek worden omdat t moet...
ze kan me dit niet aandoen, ze was mn meisje dus ze heeft wel van me gehouden, dus ze moet eigenlijk zelf er voor me willen zijn... ze geeft toch nog om me? je moet mensen waar je om geeft willen helpen in zware tijden....
help me
Mr Happy, man, 48 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende