Wat ik vroeger heb door staan

Ik ga nu eindelijk mijn hele hart open gooien over wat ik vroeger heb mee gemaakt.
Ik weet dat niemand me kent en daarom kan ik nu eindelijk mijn hele jeugd verhaal kwijt.

Het is al begonnen van hoelang ik me kan heugen.
Verhaal 1.

Het verste wat ik me kan heugen is dat is dat me broertje en ik thuis waren gekomen met me ouders van de kermis.
Me ouders hadden ruzie omdat ze alle twee terug wouden naar de kermis maar dat een van hun bij ons moest blijven.
Mijn ouders zijn zo lang ik me al kan heugen alcoholisten.
Ze waren op dat moment zo dronken.
Me moeder bracht mij naar me kamer en me vader me broertje.
Toen ik eindelijk in bed lag hoorde ik me ouder schreeuwen en schelden aan de andere kant van de kamer.
Ik liep op min kleine 6 jarige beentjes naar de kamer van me broertje me broertje had de angst in zijn ogen en keek me aan hij stond daar maar als 4 jarig jochie in zijn luier kijkend naar mijn ouders die elkaar letterlijk te lijf gingen me moeder met mijn broertje zin pyjama broek en mijn vader met zijn vuisten. Me moeder sloeg me vader met de pyjama broek. En me vader greep me moeder zo had bij haar arm dat je haar hoorde zuchten en steunen, Me vader keek haar in haar ogen en zei tegen haar " Jij blijft godverdomme hier bij die kinderen en ik ga. En ik zou geen tegen spraak geven want ik vermoord je ter plekken of flikker je van de trap. Me vader lied me moeder los en ging weg. Daarna weet ik niet meer wat we hebben gedaan.

Verhaal 2.
Mijn ouders hebben ruzie gehad over dat mijn broertje en ik alleen maar een last waren.
Me moeder was in de auto gestapt en lied mij en me broertje alleen in huis met mijn vader.
Kort daarna ging mijn vader weg met zijn bus en lied me broertje en ik alleen achter ik was toen denk ik 10 of 11 en mijn broertje 7 of 8.
We zaten daar maar aan de eet tafel met ons bordje onder onze neus te kijken.
Me broertje vroeg me wanneer papa en mama terug zouden komen.
En ik wist het maar niet..
We liepen naar opa en oma ( mijn oma was toen heel erg dement ) we zaten daar maar te wachten.
Me moeder is die nacht bij me opa en oma blijven slapen en me vader kwam lam thuis.
En bracht ons naar bed.
Mijn moeder kwam die volgende ochtend terug met het nieuws dat ze weg wou gaan.
Me vader moest huilen en me moeder bleef..

Verhaal 3.

Het was weer kermis en voor de zoveelste keer hadden me ouders ruzie.
Me broertje en ik liepen achter me ouders aan me vader hield me moeder hard bij haar arm vast.
En zij dat het een kut wijf was.
Ik was toen 11 en me broertje 9.
Me moeder probeerde haar arm los te krijgen.
Maar me vader hield haar zo hard vast.
Me broertje pakte me hand en keek me aan.
Ik glimlachte maar.
Daarna toen me moeder zich los kreeg trapte me vader me moeder zo hard onder haar kont dat ze de tranen in haar ogen kreeg.
We stapte in en me vader zei dat we allemaal onze bek moesten houden en niet mochten huilen.
Toen we thuis kwamen werden we in bed gelegd en me ouders vloekte elkaar het vel van het lijf.

Verhaal 4.

Ik weet niet eens meer waar de ruzie over ging.
Ze waren alweer heel erg bezopen.
Maar ik weet nog dat mijn ouders ruzie hadden.
Ik geloof dat mijn moeder dacht dat mijn vader een ander had.
Me ouders ruziede en ze duwde elkaar.
Op een gegeven moment sloeg mijn vader me moeder bijna dwars door de schuifpui.
Me moeder had een bloedneus en huilde ze vochten samen buiten verder.
En ik schreeuwde tegen me broertje dat hij naar me oom moest rennen die woont bij ons aan ( we hebben een grote boerderij met muren de tussen mijn opa woont ook naast ons)
Me broertje wou het op een rennen zetten maar mijn vader schreeuwde dat als hij dat zou doen dat het niet leuk zou worden.
Ik kreeg een bloed neus door alle stress.
Me vader pakte me vast en ik weet nog dat heel zijn hemd onder het bloed zat.
Me vader hield me stevig vast en knuffelde me.
Me moeder pakte me broertje vast en liep met hem weg.
Die dag ging mijn vader weg om af te koelen.

Verhaal 5.

Met maten hoe ouder ik werd hoe rustiger me ouders werden.
En hoe vaker ik van huis ging in de wekende als de hell los zou barsten.
Ik ging van af mijn veertiende al stappen en ontmoete en leuke groep.
Dankzij mijn beste vriendin zit ik daar nu bij.
Maar steeds vaker als mijn vader frustraties had werd hij ook boos op mij.
En verbod me steeds meer je mag niet zo lang uit en dan moet je thuis zijn.
Terwijl hij altijd veel later thuis kwam.
Op een gegeven moment waren er wel ruzies maar minder erg als ik me vroeger kon herinneren.

Verhaal 6.

Als we vroeger op vakantie gingen en er was alcohol zaten me ouders altijd aan de bar al om 11 uur in de ochtend.
Dan kun je na gaan met die hitte dat je snel dronken bent.
Daarom moest ik altijd voor me broertje zorgen.
Ik deed hem in bad en waste hem.
Ik deed zijn kleren aan en we gingen eten.
Daarna liep ik met hem naar de kinder club om hem te laten spelen.
Als het laat genoeg was legde ik mijn broertje in mijn ouders bed met mij er naast zodat me ouders apart moesten slapen.
Vakanties waren altijd erg voor me.

Verhaal 7.

Dit is misschien wel het meest schokkende verhaal.
Misschien ook omdat het nog vers in mijn geheugen ligt.
Me moeder kwam nogal bezopen thuis en stond niet meer recht op de benen.
Ik tilde haar omhoog en legde haar in bed.
Ik belde me vader in de valse hoop dat hij nuchter zou zijn.
Me vader zei dat hij bij mijn opa zat.
En ik liep er heen.
Ik kwam binnen met de boze tranen in me ogen.
En voor ik het wist zei ik dat me moeder straal bezopen was.
En me vader keek me aan en liep er heen.
Ik had mama in bed gelegd dus hij kwam boos terug en zei dat ze gewoon in bed lag.
Hij zei dat ik nu meteen moest mee komen.
En ik verwachte dat ik een liefde volle knuffel kreeg van mijn vader.
Maar ik kreeg het tegen over gestelde.
We stonden in de keuken, en hij greep me zo hard vast.
En zei dat als ik nog een keer een actie als deze zou maken.
Hij me naar een heel ander wereldje zou brengen.
Ik knikte vol angst.
En we liepen nar de 1e gang.
Hij greep me weer vast en zei : Ik meen het Chris! Als je me nog een keer zo iets flikt dan ben je nog lang niet jarig en krijg je heel wat klappen duidelijk!?
Ik knikte weer ja.
De 2e gang liep ik steeds sneller en hij pakte me voor de laatste keer bij me arm en zei : Ik zou nu maar heel snel gaan rennen anders trap ik je omhoog en ben je nog lang niet boven!
Ik rende zo snel als ik kan en me vader rende me na : Rennen Rennen Rennen!
Ik rende zo hard en toen ik eindelijk in bed lag voelde ik de hartslag in me keel.
Die volgende ochtend had ik de blauwe plekken in me arm staan.
En was de hele dag stil..

Dit is mijn jeugd verhaal waar in mijn ouders waar ik wel van hou altijd een alcoholistisch leven hebben geleid