Wat moet ik toch kiezen
Begin van deze week zou ik al 2 dagen met vrienden op pad gaan. Lang verhaal kort; ik ging niet want mijn hoofd en lijf riep nee. Tegelijkertijd riep mijn hoofd ook dingen zoals 'je bent saai', 'je valt er nu buiten', 'je mist iets belangrijks', 'dit kan je niet meer inhalen (wordt je, dus door mezelf, niet vergeven)' etc. aaaa
Vandaag, zo eigenlijk, om 13:00 heb ik met iemand afgesproken die ik al zeker een jaar niet heb gezien. Ik ben toen gestopt met komen omdat mijn psychische klachten van plezier werk maakten en de sociale druk maakte mij kapot. Nu heb ik al die tijd wel zo nu en dan app contact gehad en eergister kwam dus de afspraak van vandaag tot stand.
Wat is nu het probleem?
Ik voel stress, om haar weer op te zoeken, daar te zijn. Of te wel, te zijn op een plek waar ik 2 jaar ben geweest en mijn eerste negatieve herinneren heb gemaakt qua het 'ziek' zijn. Snap je? Zoiets als terug in het hol van de leeuw, maar dan minde dramatisch. Al hoewel mijn gevoel het wel zo ervaart.
Aan de andere kant, buiten zijn met paarden en kletsen.. Buiten zijn... Buiten zijn.
Gewoon om even af te tasten stond ik net met mijn blote voeten op de bevroren grond. Buitenlucht ruikt zo speciaal. Ik mis het ook wel.
Vanavond is het weer cursusavond dus ik heb al mijn energie en focus nodig. Wat moet ik toch kiezen? Ik kan geen realiteitszin opbrengen en ik weet niet in hoeverre ik nou naar mezelf moet luisteren. Een optie zou zijn om maar eventjes te blijven. Ik weet niet of ik die belofte waar kan maken omdat tijd snel verstrijkt en er is veel werk te doen.
Ik heb nog 1.5 uur om te beslissen...
Vandaag, zo eigenlijk, om 13:00 heb ik met iemand afgesproken die ik al zeker een jaar niet heb gezien. Ik ben toen gestopt met komen omdat mijn psychische klachten van plezier werk maakten en de sociale druk maakte mij kapot. Nu heb ik al die tijd wel zo nu en dan app contact gehad en eergister kwam dus de afspraak van vandaag tot stand.
Wat is nu het probleem?
Ik voel stress, om haar weer op te zoeken, daar te zijn. Of te wel, te zijn op een plek waar ik 2 jaar ben geweest en mijn eerste negatieve herinneren heb gemaakt qua het 'ziek' zijn. Snap je? Zoiets als terug in het hol van de leeuw, maar dan minde dramatisch. Al hoewel mijn gevoel het wel zo ervaart.
Aan de andere kant, buiten zijn met paarden en kletsen.. Buiten zijn... Buiten zijn.
Gewoon om even af te tasten stond ik net met mijn blote voeten op de bevroren grond. Buitenlucht ruikt zo speciaal. Ik mis het ook wel.
Vanavond is het weer cursusavond dus ik heb al mijn energie en focus nodig. Wat moet ik toch kiezen? Ik kan geen realiteitszin opbrengen en ik weet niet in hoeverre ik nou naar mezelf moet luisteren. Een optie zou zijn om maar eventjes te blijven. Ik weet niet of ik die belofte waar kan maken omdat tijd snel verstrijkt en er is veel werk te doen.
Ik heb nog 1.5 uur om te beslissen...
14 feb 2018
- meld ongepast verhaal
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 07 aug 2018 Een ster aan de hemel
- O 05 aug 2018 F1 ( 1 )
- O 30 jul 2018 Ik leef nog! ( 1 )
- O 19 jul 2018 Made a friend ( 1 )
- O 06 jul 2018 Officieel vakantie
- O 23 jun 2018 Pas op
- O 23 jun 2018 Simpel kan wel
- O 17 jun 2018 Grote schoonmaak
- O 11 jun 2018 Het is zo ver
- O 08 jun 2018 Enkeltje psycho
- O 06 jun 2018 Ga, als je wilt gaan
- O 01 jun 2018 Mij krijg je niet gek
- O 28 mei 2018 ...En door
- O 27 mei 2018 No big fucks
- O 24 mei 2018 Waar is de weg?