Wat wil ik nou...?

Dat vraag ik me toch steeds vaker af eigenlijk.
Ik ben echt meesterlijk goed in twijfelen. Altijd al geweest. Om de kleinste dingen ook. Ik kan urenlang voor m'n klerenkast staan terwijl ik me afvraag wat ik nou eens aan zal trekken vandaag. Als ik eens mocht kiezen wat ik mocht eten, maakte je me d'r ook niet bepaald blij mee, want ik wist het nu eenmaal niet. Zo van, ik vind pasta wel lekker, maar een pizza of zo gaat er ook wel in, of Chinees, of of of...

Zo kan ik nog tientallen voorbeelden noemen van allemaal kleine dingetjes. Ik weet heus wel dat ik er niet dood aan ga als ik een andere trui uit de kast pak bijvoorbeeld, maar ik kan nu eenmaal niet goed stoppen met twijfelen.

Moet je nagaan hoe het gaat als ik eens een ECHT belangrijke keus moet maken. En dan praat ik voornamelijk over mijn opleiding. Vorig jaar heb ik examens gedaan, in een keer geslaagd met goede cijfers. Ok, en dan heb je dat papiertje. En dan? Wat ga je dan doen?

Ik weet nog hoe ik hier vorig jaar zat. Zelfde tijd, zelfde plaats, zelfde alles. Met een hoofd vol twijfel. Eigenlijk wilde ik gewoon naar de havo. Zodat ik nog 2 jaar tijd had om de keus voor me uit te schuiven. Uitstel van executie noemen ze dat ook wel geloof ik. En ach, ik kan mezelf wel redelijk slim noemen, al zeg ik het zelf, dus waarom niet? Ik wilde sowieso al naar het hbo. Maar nee. Mijn mentor vond het niet zo'n strak plan. En zoiets moet je tegen mij vooral niet zeggen, want - je raadt het al - dan sla ik aan het twijfelen. Dus ik ging volop roc's bezoeken met de levensvraag ''WAT WIL IK?'' in mijn achterhoofd. Ik keek m'n ogen uit m'n hoofd. Er viel zoveel te kiezen En ik zou mezelf niet zijn als ik niet van íedere opleiding álle voors en tegens tot in de eeuwigheid tegen elkaar af ging wegen. Wilde ik nou de gehandicaptenzorg in, het onderwijs, de horeca of toch maar iets met toerisme...?

Uiteindelijk had ik de knoop doorgehakt. Ingeschreven, intake en toegelaten! Hiephoi! Ik was binnen! Paar maand later te horen gekregen dat ik geslaagd was en dus kon de pret beginnen....niet dus. Het was zó anders dan dat ik had gedacht(/gehoopt). Saaie lesstof over de haccp, hotelletjes en campings, doodgegooid worden met het begrip ''competentiegericht onderwijs''(MY ASS!), samenwerking tot je moordneigingen krijgt van de ander and so on. Ja fijn.

Gelukkig maar dat je altijd nog kan stoppen dan. Maar heuj, béétje jammer dat het hele verhaal dan weer overnieuw begint. Ben er iig achter dat het mbo niet echt/echt niet bij me past, dus ga ik maar naar de havo..dus over een á twee jaar zit ik weer met hetzelfde Alsnog uitstel van executie dus. En tot die tijd maar het beste er van maken, beetje werken, in augustus/september weer beginnen met school & tot ik weer voor de keuze sta maar wat orienteren en zo..en me tot die tijd alleen druk maken over wat ik aan moet I guess..