Wat wil ik nu eigenlijk? Veel vraagtekens

Het is een poosje geleden dat ik hier wat heb geschreven, sinds deze week weer in m'n persoonlijke dagboek wat ook al even geleden was.

Er hebben wat veranderingen plaatsgevonden, waardoor ik nu eigenlijk op een punt sta in m'n leven dat ik juist eigenlijk veel vraagtekens heb op veel vlakken.

Wat wil ik nu eigenlijk?
Waar wordt ik gelukkig van?
Ga ik m'n rust wel vinden door verder weg te wonen?
Wordt m'n contract wel verlengd van m'n baan? (ik maak veel fouten)

Ik heb altijd veel in een negatieve spiraal geleefd, ga altijd van het ergste uit, wat ik allemaal niet kan en waar ik in faal, als moeder, als dochter, als vriendin, als zus, als werknemer.

Sinds mijn relatie met A, heb ik een andere kijk op de dingen gekregen.
Sinds jaren had ik gevoelens voor iemand gekregen, en wilde er toen eigenlijk al niet aan toegeven.
Toch gedaan, helaas bleek hij uiteindelijk toch niet hetzelfde voor mij te voelen en heb ik het beëindigd. Het heeft me heel veel pijn gedaan, maar ik zag in dat dit geen toekomst had gezien de gevoelens van 1 kant kwam.

Ondanks dat, wanneer ik bij 'm was, was hij 1 blok rust.
Maar ook in zijn omgeving, hij heeft een hobby met vogels, een vogel volière, een mooie tuin wat hij onderhoud. Hij woont meer in het noorden en ik in het midden, ja het was elke keer een eindje reizen.
Maar m'n vader is ook meer noordelijk gaan wonen vanwege z'n relatie.
De omgeving daar rondom Friesland/Groningen, is zoveel meer rust dan hier, waar ik op gegroeid ben.

Maar door de veranderingen.
M'n relatie voorbij is, omgangsregeling met m'n zoon anders is, geen vooruitzicht op verlenging van een baan. (is een aanname, mijn gevoel)
Ga ik toch nadenken, zal een verhuizing wel meer rust brengen?
Heeft het niet te maken met hoe je überhaupt in het leven staat?
Waar je ook naar toe verhuist de problemen met je meegaan.

Ik heb vorig jaar een scheurkalender van "voor positiviteit" gekocht.
Elke dag lees ik daar weer wat dingen van, daardoor ga ik steeds meer nadenken over wat ik nu werkelijk wil, ongeacht wat een ander ervan vindt.
Tegelijkertijd vind ik het doodeng, om ergens anders opnieuw te beginnen, alleen met je kinderen, niemand om je heen die je kent en red je kont maar.
Probeer maar een sociale kring op te bouwen, dat vind ik nu al lastig in m'n eigen woonplaats.
Probeer maar een gastouder te vinden in die omgeving die 5 dagen per week beschikbaar is.

Ik weet dat ik er ook niet te lang mee moet wachten gezien de leeftijd van m'n dochter, dat ze wel een vaste plaats heeft waar ze vriendjes en vriendinnetjes heeft en niet hoeft achter te laten.
Ze is nu nog klein, nog maar 1,5 jaar maar de tijd vliegt voorbij.

Ik wou dat ik zelf het antwoord wist op dit alles.

Zoveel vragen, maar geen idee welke keuze ik moet maken.
Ik moet sowieso verhuizen, want waar ik nu woon is te klein voor wanneer m'n dochter groter wordt.
Ze kan voorlopig nog wel bij mij op de slaapkamer in een ledikantje.
Maar zodra ze een eigen bed nodig heeft, moet ik wel verhuizen.
En dat is eigenlijk wel mijn dilemma, waar ga ik dan heen?