We zijn er weer

Het is nu ongeveer 5 maanden geleden dat ik voor het laatst heb geschreven.
Het vorige verhaal dat ik schreef ging over de break-up tussen mijn ex en mij en hoe dit de klap op de vuurpijl was.

5 maanden verder, nog niet zoveel later, kan ik zeggen dat ik echt in een heerlijke periode zit.
Het gaat goed, beter dan ik had kunnen denken.

Ik heb een nieuwe vriend en ik hoor al wat mensen zullen denken: "binnen 5 maand een nieuwe vriend, hoe belangrijk was haar vorige relatie dan voor haar? Of hoe serieus ziet ze deze relatie voor zich?".
Mijn huidige vriend is oprecht het beste dat mij in een hele lange tijd is overkomen. Hij houdt me met beide benen op de grond, zorgt ervoor dat ik de goede richting op ga en we zijn echt een team.

Door hem heb ik de stap durven te zetten om weer mijn zus en vader te contacteren.
Ik heb weer familie waar ik naartoe kan gaan als het nodig is en we staan weer voor elkaar klaar.
Het beste van alles: ik kan tante zijn voor mijn neefje van 2 en mijn pasgeboren nichtje.
Dit alles, sinds ik mijn vriend heb leren kennen en ik ben hem eeuwig dankbaar.

Het is misschien snel gegaan en het gaat misschien nog steeds wel snel, gezien hij binnenkort officieel bij me intrekt, maar het voelt zo goed. Het voelt eindelijk alsof ik mijn safe haven heb gevonden. We geven elkaar de energie en rust die we beide nodig hebben en ook de motivatie om andere dingen op te pakken en andere mensen weer te zien. Dat zeg ik: we zijn een team.
Dus ik ben dolgelukkig en ik ga weer goed. Ik zie het leven weer rooskleurig in en ik heb weer zin om dingen te ondernemen.