Weer ruzies, gek

Alles verliep een paar dagen perfect, alles leek zo goed te gaan.

Ruzie, ja
Hij kwam achter me aan rennen, trapte me tegen mn voet..
In de auto ruzies, schreeuwen.
Ik was een mislukt kind, met een gedragsstoornis.
Die elleboog tegen m´n arm, die nagelafruk in m´n hand.

De grootste fout in z´n leven, en had m´n moeder zo´n pijn gedaan.
Als hij dood zou gaan was het mijn schuld, ik zou altijd met een schuldgevoel rond lopen.
Hoe vaak ik dat wel niet naar m´n hoofd heb gekregen vanavond.
Zonder mij, had hij veel meer rust, en dat terwijl ik maar 2 uur op een dag thuis actief ben en daarna weer naar bed ga.


Negeren, m´n telefoon werd afgepakt, pinpas en fietssleutels.
Een week overnachten bij iemand, noway dat dat ging gebeuren.

Opstaan, morgen hebben mn zus en ik een fotoshoot voor paps, als foto voor kerstcadeau.
Eindelijk een leuk gesprek gehad met haar, pa kwam beneden en ja we praten niet met elkaar.

Gisteravond was best raar.
Ik wou niet naar huis en moest eerst werken,
M´n zus wou niet afspreken op een bepaalde plek en ze stuurde dat ik maar naar huis moest komen, inmiddels een berichtje gekregen van haar beste vriendin dat ik naar moest komen again, maar dan een hele lap tekst.
Een vriendenverzoek van haar beste vriend op Facebook.
Eenmaal thuis wou paps het internet er van afgooien, had m´n mobiel afgepakt want ja het was zijn simkaart.
Had dus alleen nog maar m´n laptop.
Om half 12 zat ik nog netflix te kijken, en ja daar was die opmerking weer, met de vraag of die het internet af moest sluiten want ja had wel school vandaag, hij hield me zo in de gaten.
Ben vandaag ook maar een uur eerder naar school gegaan en zit momenteel in de aula, zoveel mensen waren er gisteren voor me, op dat soort momenten besef je wie echt om je geven.