weer t zelfde verhaaltje

Tja ik kan om de zoveel tijd wel weer het zelfde verhaaltje gaan opschrijven hier, maar ik verander er toch niets mee. Ik veerveel me, ben onzeker, vriendloos, onzeker over mn vriend ook, en over alles, en ik voel me weer eens heeeel erg down

Martine, vrouw, 37 jaar

• misz-gucci donderdag 15 december 2005 00:03
  nou je bent niet de enige...sterkte meisje
• Chicky donderdag 15 december 2005 00:47
  Weet je, ik vind het een beetje raar dat jij je down voelt, als je je gaat bedenken dat er zoveel meer mensen zijn die veel slechter af zijn dan jij! Onzekerheid is geen factor die je niet kan veranderen, dat is gewoon een karakter eigenschap waar je jezelf van kan verlossen... Vriendloosheid is precies hetzelfde en trouwens houdt dat verband met de onzekerheid, los het ene op en het andere komt vanzelf...
  
  In een goede relatie zijn er zelfs onzekerheden en dat los je alleen maar op door goed met elkaar te communiceren, dus doe er wat aan!!!
  Ik wil niet zeggen dat ik alles weet en misschien zijn er nog wel veel meer factoren in je leven waardoor je je down voelt, maar als jij een dak boven je hoofd heb, te eten heb, allebei je ouders nog in leven zijn en je misschien naar school gaat of werk hebt vind ik dat je niet hoeft te klagen!
  Sorry maar ik heb geen medelijden met mezelf, maar er zijn echt mensen die er veel slechter voor staan dan jij, misschien als je beseft dat er veel ergere dingen in de wereld zijn dan hoe jou leven eruit ziet, voel je je al een stuk minder down in ene!
  
  Sterkte verder ermee... nogmaals geen zware kritiek hoor, alleen maar een andere kijk op het leven, waar je vaak een stuk verder mee komt.
• Blubheid* (opgeheven op 10-6-2008) donderdag 15 december 2005 10:16
  Trek een warme jas aan, en een dikke sjaal. Ga naar buiten en ga lopen. Anderhalf tot 2 uur en dan mag je pas weer terug komen. Onderweg zul je voelen en beseffen hoe rijk je eigenlijk bent. Je kan bewegen, adem halen. Je kunt denken. Je kunt waarnemen, je ziet misschien wel een file, wees dan blij dat hun wel in die file staan en jij niet. Voel dat je leeft en dat je kan denken, besef dat je dingen kan veranderen en buigen zoals jij ze graag zou willen hebben. Wees trots dat je nog kunt lopen omdat je allebei je benen nog hebt. Wees blij dat je geen spierverlamming of iets dergelijks hebt, maar dat je gewoon je spieren kan gebruiken. Adem eens diep in onder die wandeling en voel hoe heerlijk het is om adem te halen.
  
  En als je dan thuis komt, kun je trots op jezelf zijn, want je hebt iets gedaan, iets ondernomen. Je hebt je spieren gebruikt. Je hebt je hersenen gebruikt. Je bent iets gaan doen en dat moet je toch voor een groot deel voldoening geven.
  
  En onthoud, dat je meer kunt veranderen dan je denkt.
  
  x.

• O 04 okt 2004 WAUW!! :D   ( 1 )
• O 25 sep 2004 brak :P   ( 3 )