weg...
Ik kijk naar hem, mijn ogen schieten vol tranen.
De tranen lopen langs mijn wangen, en vallen op de grond.
Hij doet zijn hand omhoog, zonder iets te zeggen.
Zijn hand komt naar mijn gezicht en met zijn duim veegt hij mijn tranen weg. "ik hou van jou, en ik zal altijd van jou blijven houden." hij keert zich om en loopt weg.
" ik hou ook van jou" zeg ik zachtjes, maar dat hoort hij niet meer omdat hij te ver weg is en ik het te zacht zegt.
Ik realiseer me dat ik hem nooit meer zou zien en ren achter hem aan. toen ik voor hem stond sloeg ik mijn armen om hem heen. " ik hou ook van jou, en ik wil je niet kwijt" zeg ik huilend.
de tranen lopen nu ook over zijn wangen "sorry, sorry dat ik je verlaat, maar diep in je hart blijf ik bij je met alles wat je doet! en ik blijf van je houden, dat heb ik altijd al gedaan, vergeet dat niet"
ik laat hem los " nee dat zal ik nooit vergeten." snel geeft hij me een kus op mijn mond en loopt weg.
ik zak in, ik kan dit niet aan. mijn tranen geef ik de vrije loop, ik huil voor mijn leven, voor zijn leven. voor mij is hij nu gestorven, voor de dokters misschien een paar uur later, maar ik heb nu afscheid van hem genomen en moet verder gaan, iets wat nu onmogelijk lijkt. maar wat ik uit ervaring weet dat het kan. ik de laatste die hem ooit heb gezien, als laatst levend, als laatst bij hem bent geweest, ik zak in....
hij heeft mij helemaal alleen gelaten op deze wereld.
miems, vrouw, 35 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende