Werken....

Wat ben ik toch een stomme sukkel. Belde mijn collega op of ik een uurtje eerder wilde beginnen. Natuurlijk kon ik weer eens een keer geen nee zeggen en ben ik naar het werk gereden.

Op zich heb ik helemaal geen hekel aan werken. En zeker niet aan nachtdiensten. Ik vind het zelfs heerlijk. Lekker rustig, niemand die je op de vingers zit te kijken en.... voor je het weet is het weer 7 uur in de ochtend.

Maar de reden waarom hij vroeg of ik eerder wilde beginnen.... Dan kon hij nog een uurtje naar z'n vriendinnetje. En dat terwijl zijn vrouw en kind gewoon thuis zitten. Had ik het maar eerder geweten, dan had ik misschien wel een keertje nee durven zeggen.
Of had ik me gewoon om moeten draaien, in de auto gaan zitten en wachten tot het wel de normale tijd is? Ik weet het niet, misschien moet ik hem ook zijn pleziertje gunnen. Misschien ben ik stiekem wel jaloers....Maar ik heb toch het lef er niet voor om er een vriendinnetje op na te houden. Ik weet zeker dat mijn vrouw dat diezelfde avond nog merkt. Ik zou haar niet meer in de ogen kunnen en durven kijken. Nee, laat mij dan toch maar ouderwets zijn.