when it's over....

Vandaag naar K/T geweest, ging absoluut niet goed...
Ik wou dat ik het goed kon maken, dat alles goed zou komen...
Ik weet niet of t goed komt.
Ik weet het niet meer...
Ergens voel ik zo'n geruststelling dat het goed komt...
Ik wilde dat ik daarop kon vertrouwen.
Ik wou dat dit waar was.
Hij gaat dood.
Miss vannacht
Miss is hij dood
Miss morgen.
Ik hoop dat hij oud wordt
kinderen krijgt
kleinkinderen
achterkleinkinderen
ookal is hij nu nog 16...
Ik wou dat ik alles voor hem kon dragen, al zijn pijn, miss zou ik het aankunnen....
Maar dit is zo hopeloos...
toen ik thuis kwam eerst andere kleren aangetrokken.
ik was zeiknat.
best lekker, door de regen fietsen.
mn moeder liep naar boven, toen ik naar beneden liep...
vroeg of ik meeging.
ik had t bijna niet meer.
ze nam me mee naar de logeerkamer
ik heb gejankt
met gierende halen
gejankt
en nu zie ik eruit als een verhuilde emo die door de regen heeft gefietst en van zichzelf krullen heeft, en die dus door het water weer te zien zijn.....
.......................................................................
het leven zit eventjes tegen...