Wie het laatst lacht...
Zo is je leven totaal anders in een paar seconden. Of je nou wil of niet,overkomen doet het je toch wel. Het stond in de sterren geschreven. En ik was te blind om het te zien. Soms heb ik dat gevoel, je kent het wel. Waarom ik, waarom nu en waarom allemaal zo klote en tegelijk...Dat doet pijn. Want de enige die dat begrijpt ben jij...Maar jij bent er niet...
Ruim 8 maand verder valt er bijna niets meer te verhullen. Maar dat lijk jij niet te begrijpen. Zoiets kan je niet alleen verwerken, dat gaat niet.
De rest van mijn leven zit ik aan je vast. Hetgeen waardoor is klote maar ook wel leuk. Jij bent de mindere kant. Opofferen, dat moet dan maar. Dan kan nog 1 iemand van ons een redelijk normaal leven leiden. Redelijk normaal, ik maak je kapot..
Zoveel weet ik over jou, zoveel zal ik de rest van mijn leven blijven zien. Zo'n kleine daad met zulke gevolgen, niet te overzien.
Iedereen kijkt je aan. Ze zien de 'puber' in je, maar ze willen ook dat je volwassen bent. Fulltime, 24/7. Iedere seconde van de dag. Veder gaan met mijn leven kan ik niet. Maar noodgedwongen moet ik wel.
Toch zal ik altijd van je blijven houden.
En dat is mijn fout, want daar ga je kapot aan. Had ik nou maar wat beter naar je geluisterd, Miss . Dan hadden we nu niet zo op deze manier langs elkaar heen hoeven te kijken. Ooit zal ik me weer beter voelen. En hopelijk zijn dan ook al die haat gevoelens weg en kan ik je gewoon in je ogen kijken.
Ik hoop voor je dat ik me dan beter voel. Want zo niet, ik maak je helemaal kapot. Op de laatste seconde van je leven zal ik naast je staan. Dat is iets wat ik echt wel mee wil maken. En wat zal ik dan hard lachen..
Want het laatst lacht, lacht het best
Cath-Black, vrouw, 33 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende