Wiener ball - verslagje

Wow, wat een belevenis, wat een avond!
Toen we voor de deur uitstapten was het al zo dat een meneertje onze deuren opendeed en ons een goedenavond wenste. Mijn moeder en ik keken elkaar aan en begonnen te lachen. Dat gebeurt je toch nooit.
Eenmaal boven was het eventjes saai - het duurde nog een uurtje voordat het dansen begon, en nog geen een zaal was open. Ja, zo zijn mijn ouders, als je er maar een uur te vroeg bent, ben je er nooit te laat
Toen begon het dansen! De debutanten kwamen de dansvloer op, begeleid door de muziek van een weens orkest. Dames in het wit, heren in een rokkostuum. Ze dansten een mooie, maar statige dans, die me met de muziek erachter wel een beetje deed denken aan een scene uit een tekenfilm.
Goed, dan was het aan het "publiek" om te dansen. Jeetje, en wat voor publiek daar rondloopt zeg. Nu denk je misschien; klinkt negatief, maar ik bedoel het alleen maar positief. Ik heb me echt een paar keer afgevraagd; wie is hier nou géén miljonair? Ik bedoel, ons gezinnetje is ook niet rijk, en we zullen vast niet de enige zijn.
Ik vroeg aan m'n moeder: ,,Moeten we hier echt tot 3 uur blijven?" Maar toen ik hoorde wat de kaartjes hadden gekost, beloofde ik haar dat ik het beste van de avond zou maken.
Toen we de zaal uitgingen stonden er in de gang lekkere hapjes. Een broodje knakworst (echt Oostenrijks?), waarvan m'n moeder zei: ,,Zo dit is niet verkeerd". Waarop ik antwoorde: ,,Het zal ook niet de eerste de beste Hema knakworst zijn". Haha. En na een biertje en een wijntje kan je echt lachen met m'n moeder; ze heeft ook van die lekker droge humor. Zo zei ik tegen haar: ,,Zo, dat decolletétje kan je wel hebben!" Haar antwoord: ,,Oja, tijd om mijn meiden even goed te doen". Haha.
Toen begon ik me een beetje te vervelen, dus toen dacht ik: ,,Nouja, deze hele avond gaat om dansen dus laat ik eens gaan dansen". Maarja, daar moet je dus wel een danspartner hebben, het is geen house dat daar gedraait wordt. Dus ik begon safe met m'n vader, broer en een vriend.
Toen kwam er een jongen naar me toe: ,,Heb je nog wat gewonnen met je lootjes?" Waarop ik antwoorde: ,,Ja, een handcréme van €140, ik denk dat ik hem voor de sier in m'n kamer zet want het gebruiken is ook zo zonde". Beetje gekletst, waarna ik vroeg: ,,Zin om een dansje te doen?" Eenmaal op de dansvloer vroeg ik: hoe oud ben je eigenlijk? ,,29". ,,WAT! Ik had je serieus 22 geschat". Echt hoor, is er eindelijk een leuke gozer die tegen me praat, is 'ie weer zo oud.
Toen ging ik even met m'n broer mee naar de debutanten kleedkamers. Komt er ineens een gozer naar me toe, en begint engels te praten. Ik kijk naar hem; wauw. Bijna liefde op het eerste gezicht. Ik was hem nog even uit het oog verloren, ik zocht hem maar kon hem niet vinden (ik wou meer weten over deze misterieuze jongen). Na een uurtje zag ik hem weer. Hij vertelde dat hij in Oostenrijk woonde, en alleen hier was om het Wiener Ball te openen. Hij moest vanmorgen om 10 uur z'n vliegtuig weer pakken. Oja, en hij heet Alex en had gedanst in een clip van André Rieu. Hij vertelde hele verhalen, en ik had echt moeite om niet te verdrinken in z'n ogen. Hij was lang, knap en aardig.. Dat je denkt; die wil ik beter leren kennen. Alleen 2 factoren zaten tegen, hij woont in Oostenrijk en hij heeft ook nog een vriendin.
Maar toen we dansten.. Ik kan niet dansen, maar hij leidde goed.. En toen het bewegen automatisch ging, kon ik genieten van hoe romantisch het eigenlijk was. Je bent dicht bij elkaar, je bent "samen". Ik keek in z'n ogen, en dacht wederom, wauw. Ja, het klinkt heel gek; ik ontmoet hem net en ik val nu al als een blok voor hem. Dat was gelukkig snel afgelopen toen hij me een goede avond wenste en 3 zoenen gaf. Op m'n wang helaas ja haha.
Maarja; zo'n dans is met elke willekeurige danspartner romantisch, gewoon door de sfeer die er hangt, en omdat ik nooit dans.
Al met al was het toch een hele leuke avond, en ben ik nog heel veel bekenden tegengekomen trouwens. Ik heb me niet verveeld, al viel het me toch wel tegen dat ik helemaal niet ten dans ben gevraagd...