Winkeldiefstal? :O

we waren in arnhem, en we gingen een winkel binnen, en wij dus rondkijken.
Ik stond bij de zonnebrillen voorin, dicht bij de ingang. Die zonnebrillen leken echt heel veel op die zonnebrillen van haar uit Rome! Dus ik roep haar zo, komt ze naar me toe, en loopt langs de ingang. Ziet ze een vriendin buiten! even hallo zeggen, dacht ze. Dus ze liep de winkel 2 stappen uit, en toen ze zich omdraaidde..

Ineens hoorde ik een stem: "kom jij maar eens even mee!" ik draai me om, zie haar meegenomen worden naar achteren, en loop met haar mee.. Had ze de oorrbellen nog in haar hand gehad! we moesten mee naar boven, werden op een stoeltje gezet..Mijn vriedin probeerde het uit te leggen, maar ze keken zo van: "ja dat zeggen ze allemaal.." Ik zag haar gezicht vol zorgen. Politie werd gebeld..
Ik kon het echt niet geloven Het leek net of ik droomde. We waren nog nooitmet de politie in aanraking geweest, en stelen was ook helemaal niks voor ons.
ik dacht: KUT. Wat nu? moesten we mee naar het bureau? Onze tassen werden doorzocht en ook onze broekzakken, jaszakken, binnenzakken, echt álles. Er werd een formulier ingevuld, en zemoest haar ID laten zien. Ik zat daar te trillen, en mijn vriendin ook. Ik heb niks gedaan, fluisterde steeds. Ze wilde haar ouders bellen, maar dat mocht niet tot de politie er was...

Toen kwam de politie. Twee grote mannen, in uniform, met walkietalkie en de hele rattenplan. We moesten onze ID weer laten zien, en het verhaal nog een keer vertellen. Ze mocht haar ouders niet bellen, dat zouden zij wel doen. Als we naar het bureau moesten, konden we ddáár pas met ze praten! Ook de winkelbedienden werden ondervraagd. De winkelbedienden zeiden dat ze dachten dat we weggingen. En dat ze het ook écht dachten. En dat ze zagen dat ik inderdaadbij de zonnebrillen stond, en ze naar mij toe kwam. En dat ik er niks mee te maken had... gelukkig.
DOODENG!

Uiteindelijk zeiden ze dat ze het verhaal een beetje te zwak vonden om ons mee te nemen naar het bureau, en dat we het voordeel van de twijfel kregen. Ik was echt opgelucht! Na 5x te hebben verteld dat het bij een waarschuwing bleef, we de voordeel van de twijfel kregen en dat als er nog een keer zoiets gebeurde, we wel echt de klos waren. Toen mochten we gaan. Ik kon het niet geloven. nog na te trillen hebben we de rest van de middag gewinkeld, er tegenop zienend het onze ouders te vertellen...
Maar, denk ik nu, het is toch wel een ervaring een keer zoiets meegemaakt te hebben!